Inhoud
- 6. Just Cause 2
- 5. Castlevania: Lament of Innocence
- 4. Kuon
- 3. Deus Ex
- 2. Star Ocean: Tot het einde der tijden
- 1. Resident Evil
Soms zijn er geweldige stemacteurs die de karakters van onze favoriete games leven in te blazen. En soms kom je een verder goede game tegen die een meesterwerk had kunnen zijn als de stem niet absoluut abominabel was. Stemacteren kan een groot deel zijn van de complete ervaring voor sommige gamers. Hier zijn zes games die last hebben van de ongelukkige kwaal (niet in een bepaalde volgorde).
6. Just Cause 2
Just Cause 2 is zo'n beetje een goedkope actievideo met wat slordige stemacteurs, om nog maar te zwijgen over borderline-racisten (net als een andere game in onze lijst). Als je luistert naar hoe belachelijk en over acteren het is, kun je er iets mee doen omdat het bij de aard van het spel past. Op dezelfde manier kan de ervaring echter verminderen wanneer er net zoveel absurditeit en stereotiepe, onnauwkeurige accenten zijn. Het is misschien een goede vuistregel om het etnische deel van je publiek niet te vervreemden. Alleen een gedachte.
5. Castlevania: Lament of Innocence
Castlevania: Lament of Innocence was een behoorlijk leuk spel, zo niet redelijk rechtlijnig. Er waren enkele opmerkelijke stemacteurs als Crispin Freeman en Michael McConnohie die je kon kiezen uit de meeste RPG's van de generatie. De stemhandeling was echter ... onvoldoende. Het was misschien het script en gangmakerij, maar de stem was overdreven ijverig of ongepast voor het toneel. Met al zijn tekortkomingen was het een plezierige game, maar dit had meer kunnen zijn met een verbeterde dialoog en intonatie.
Zie ook: Castlevania: Symphony of the Night
4. Kuon
Kuon is een klein juweeltje met een interessant verhaal met Japanse roots. Persoonlijk vond ik het spel geweldig. Het enige probleem? De personages spraken ... maar hun monden bewogen niet. Misschien was het toevoegen van de animatie te veel gedoe, maar de stemhandeling was toch niets om over naar huis te schrijven. Het zou misschien logischer zijn geweest om de dialoog in plaats daarvan te lezen, en het zou nog steeds goed zijn om het griezelige gegil of gekreun op te nemen in de atmosfeer. Het was een heerlijk griezelig spel, maar het had beter kunnen doen met bewegende lippen of gewoon een geschreven dialoog - vooral omdat er in de eerste plaats geen hoop dialoog is.
Dit is de intro en een beetje gameplay om te zien hoe het spel eruit ziet.
3. Deus Ex
Deux Ex heeft een vreselijke en grondig aanstootgevende stemhandeling. Misschien kan hij ermee wegkomen, maar de stereotyperende accenten hebben een slechte smaak. Er zijn een paar goofy-elementen, maar met zoveel vreemde personages haal je het uit de ietwat serieuze cyberwereld die je aan het verkennen bent. De stem is iets dat je kunt overwinnen en spelen, maar je wilt ook voorkomen dat je het spel 'volhoudt' alsof er een esthetisch obstakel is.
2. Star Ocean: Tot het einde der tijden
Dit is een van mijn favoriete spellen en bestaat uit zoveel bekende stemacteurs die je waarschijnlijk in veel andere games of anime hebt gehoord. De stemhandeling was echter vreselijk. De pacing was ook fout. Het spel zou waarschijnlijk op één schijf kunnen passen als ze de stilte in sommige van de tussenfilmpjes verminderen. Soms is peinzende stilte boeiend en zie je de tegenstrijdige emoties op de gezichten van de personages, maar het werd een beetje te veel.
Bovendien pasten veel van de stemmen niet bij de personages die je tegenkwam of ondraaglijk waren, met name Cliff en Pepita. Het is misschien gemeen, maar ik hoop dat ik niet alleen sta in mijn uiterste haat tegen hun stemmen. Ik vind dat de acteurs andere klankverschillen hadden moeten maken, meestal Cliff. Het zou geen enorme deal zijn geweest, behalve dat het hoofdpersonages zijn met veel schermtijd, wat een GROTE deal van de ervaring afdoet als er veel tussenfilmpjes zijn. Ik zou willen dat het opnieuw zou worden gemaakt met wat bewerking, verbeterde grafische weergave en verschillende stemmen voor tweederde van de hoofdcast - maar houd Crispin Freeman als Albel.
1. Resident Evil
Nog een voorbeeld van een goed spel dat slecht stemgeluid is geworden. Om eerlijk te zijn, het is een beetje ouder en gemaakt wanneer niet een hoop spellen stemacteurs hadden. Maar Resident Evil heeft enkele serieus gooberific regels die het spel minder onheilspellend maken dan het eigenlijk zou moeten zijn. Herhaling, off-kilter verbuigingen, ongemakkelijke reacties in gesprekken ... Maar het bracht het mooie voort Resident Evil franchise die een aantal geweldige games in de mix heeft. Dus, ondanks de gebreken ervan, is de vreselijke dialoog enigszins amusant en kun je het accepteren zoals het is.
Dit is slechts een kleine lijst die waarschijnlijk honderden spellen kan omvatten. Bijvoorbeeld, House of the Dead 2 is een ander tragisch voorbeeld van slecht stemgedrag. Het is ook erg subjectief. Dus vertel me: welke games denk je dat gruwelijke voice-acting die invloed hebben gehad op je gameplay?