Inhoud
Onlangs had ik de prachtige mogelijkheid om deel te nemen aan de derde en laatste gesloten bèta-sessie van Rijders van Icarus. Deze gesloten bètasessie liep van 2 juni tot 7 juni. Nu het voorbij is, gaat de game op 6 juli open beta.
Vanaf deze bètasessie is de NDA opgeheven, dus hier zijn enkele van mijn gedachten over Rijders van Icarus. Houd er rekening mee dat aangezien de game nog steeds in bèta is, deze mogelijk niet representatief is voor het spel wanneer deze volledig is uitgebracht.
De goede
De tutorial van de game is best slecht. Het begint met het uitschakelen van je personage uit de gevangenis en het wegvliegen op de rug van een pegasus in de zonsondergang. Serieus, hoe cool klinkt dat?
De game is prachtig. De prachtige grafische weergave doet denken aan TERA. De tameable wezens zijn ook prachtig gedetailleerd.
Open wereld. De wereld van de game en kaarten zijn enorm. Ik merkte dat ik urenlang bezig was met het verkennen en vinden van coole nieuwe wezens om te temmen.
Gemonteerd gevecht. Heb je ooit een hekel gehad toen je personage van zijn paard was geraakt toen hij werd aangevallen? Welnu, nu kunt u terugvechten terwijl u op uw berg staat. De speler kan op hun steun vechten met een kruisboog of lans, zelfs wanneer hij in de lucht vliegt.
Er zijn veel coole mounts. Er zijn wezens van draken, eenhoorns, feniksen en dinosaurussen die de speler kan kiezen om te temmen. Deze mounts kunnen ook worden omgevormd tot een miniatuur-huisdierversie die de speler zal volgen en ermee zal vechten. Sommige mounts vereisen speciale items om te temmen, waardoor ze meer wenselijk zijn.
De slechte
Het spel begint en verloopt vrij traag. Na de geweldige tutorial-reeks gaat de speler door het startersgebied. Ze kunnen alleen weggaan na het bereiken van niveau 10. Het probleem hiermee is dat het enkele uren kan duren om dit punt te bereiken, en de game wordt pas in het verleden erg interessant.
Alle koelere steunen en inhoud zijn ver voorbij het startgebied. Gemonteerd gevecht wordt ook alleen rond level 15 geïntroduceerd. Dus zo lang wachten om op dat punt te komen, kan frustrerend zijn.
Hoewel de wereld van het spel gigantisch is en uitnodigt tot verkenning, zal de speler vast komen te zitten in een klein deel van de enorme wereld van het spel, alleen omdat het lang duurt om het level te verhogen en naar het volgende gebied te gaan.
Combat voelt onhandig aan. Ik ben geen grote fan van het vechtsysteem. De aanvallen voelen niet vloeibaar en bevredigend aan. Het kostte me een tijdje om te begrijpen dat de opdracht "automatische aanval" geen combo-aanvallen opleverde. En soms werkte het richtsysteem van het spel niet, waardoor ik niet kon aanvallen op de vijand die voor me stond.
Ik heb echter tot nu toe alleen de berserker-klasse gespeeld, dus ik weet niet zeker hoe gevechten voor andere klassen aanvoelen. Blijkbaar kunnen magiërlessen spreuken spreiden terwijl ze bewegen, wat volgens mij een uitstekende eigenschap is.
De maling is echt. Ik heb altijd een hekel gehad aan slijpen in MMO's, en Rijders van Icarus is geen uitzondering. Voor het opvoeren van het level zijn er heel veel speurtochten tegelijk nodig, vooral omdat het doden van mobs erg weinig EXP oplevert. De speurtochten bestaan meestal uit het doden van een bepaald aantal wezens, het verzamelen van items en af en toe een escortzoektocht.
Ik merkte vaak dat ik het verveelde om speurtochten te doen en gewoon te onderzoeken.
globaal
Riders of Icarus is een fatsoenlijke game die meer gericht is op het temmen en mounten van de game dan op combat.
Spelers die geïnteresseerd zijn in gematchte gevechten en het vangen en temmen van wezens zoals in Pokemon, moeten het spel zeker eens proberen wanneer het in open beta gaat.
Als je er meer over wilt weten, bekijk dan de Rijders van Icarus website.