Avid gamers vertellen graag hun meest opwindende exploits in online spelen; vooral hun momenten van grootste uitdaging, vaardigheden en geluk. Deze verhalen lijken vaak op verhalen die echte soldaten kunnen vertellen als ze terugkeren uit de strijd. Maar net als de games die hen inspireren, die op hun beurt de weergave van oorlog in film weergeven, zijn ze verstoken van de gruwelen van echte oorlog; in plaats daarvan brengen ze thema's over van eer, glorie, opoffering en intriges.
First Person: War Stories from Gamespace is een verzameling van vijftig dergelijke oorlogsverhalen van de slagvelden van het internet. Vijftig verslagen van dappere strijd, glorieuze overwinningen en soms van overweldigende nederlagen. Dit is de eerste persoon.
Kent Sheely, de geest achter het project First Person, is een nieuwe mediakunstenaar uit New York City. Zijn werk put zowel inspiratie als fundering uit de esthetiek en cultuur van videospellen en bestudeert de relaties tussen de echte wereld en virtuele. Kent's onderzoek naar deze verbindingen is veelzijdig, met technieken zoals beeldmanipulatie, softwaremodificatie, machinima, interactieve installatie en live-in-game-prestaties. Veel van zijn werk draait om de vertaling en transmediatie van symbolen, concepten en verwachtingen van gamespace naar de echte wereld en vice versa, het vormen van nieuwe bruggen tussen simulatie en realiteit.
Kent was zo vriendelijk om met ons te zitten om zijn begin, zijn hoop en zijn visie te delen over wat er komt uit de verhalen die we in onze spellen creëren.
Laten we beginnen waar je bent begonnen. Wat leidde tot de oprichting van First Person?
Kent Sheely: Het project begon als een conceptueel conceptueel kunstwerk aan de achterkant van mijn website. Ik heb een nieuw blograamwerk gemaakt en het zo opgezet dat gamers er "oorlogsverhalen" op kunnen posten, met de bedoeling om de gegevens later in een boek te veranderen. Het basisconcept was om gamers 'oorlogsverhalen' te vergelijken met de verhalen van echte veteranen en de verhalen in populaire boeken, films en televisie.
Ik had gemerkt dat de taal die gamers gebruiken bij het uitwisselen van verhalen een hele vreemde en fascinerende combinatie is van de twee, die precies zou klinken als echte gebeurtenissen, zo niet voor de verwijzingen naar gamingtrips zoals "power-ups" en "respawn". Een ander gemeenschappelijk kenmerk is dat de verhalen uit al deze bronnen worden gefilterd om zo spannend en opbeurend mogelijk te zijn, zonder de schrijnende details van echte oorlogsvoering weg te laten en gericht op de heroïsche daden van de verteller en zijn / haar team.
Ik had moeite om mensen ertoe te brengen deel te nemen, dus maakte ik een bericht op Reddit waarin ik gamers vroeg om hun verhaal te vertellen. Het was een enorm succes! Nadat de draad zijn loop had gehad, benaderde Kiaha me over het maken van een nieuw subbord (een "subreddit" genoemd) op de site, toegewijd aan het concept, en ondertekende ik en MightyMofo als admins. De gemeenschap heeft sindsdien een eigen leven opgebouwd, volledig onafhankelijk van het originele boekproject!
Het boek zelf is een verzameling van vijftig van de beste verhalen uit zowel de originele thread als de speciale subreddit. Voordat ik begon met afdrukken, deed ik een beetje bewerking van de grammatica en spelling en gebruikte ik schermafbeeldingen van elke game om de vertellingen te accentueren. Er is iets heel bevredigends in het ophalen van het boek en het feitelijk bladeren door de verhalen; het zorgt er echt voor dat ze zich echt voelen.
De meeste van de aangeboden spellen lijken geïnspireerd te zijn door door spelers gemaakte evenementen in open-ended multiplayer-spellen zoals DayZ of Minecraft, evenals open single-speler-spellen zoals Fallout of Elder Scrolls. Is het de openheid die ervoor zorgt dat de spellen waarschijnlijk individueel krachtige en unieke ervaringen bieden, in tegenstelling tot meer lineaire spellen die het verhaal voor je bieden?
KS: Alle verhalen in het boek komen uit games die een aspect van het gevecht bevatten, of de speler nu een deelnemer is of een commandant die troepen naar de strijd leidt. Ik denk dat het juist is om te zeggen dat hoe meer niet-lineair en onvoorspelbaar een spel is, des te interessanter verhalen zullen zijn, simpelweg omdat spelers meer vrijheid hebben om te handelen op manieren die de ontwikkelaars nooit hadden kunnen voorspellen. Dat is een reden waarom ik voor dit boek multiplayergames heb gekozen. De andere is dat spellen waarin alle personages door mensen worden bestuurd de neiging hebben om een groter gevoel van belangrijkheid en intensiteit te creëren wanneer er echte spelers zijn die beide kanten van het conflict beheersen. De spellen die de geboorte van een oorlogvoering nauwkeuriger weergeven, zijn de verhalen die voor mij het meest interessant zijn, omdat ze het dichtst bij de omstandigheden staan die echte oorlogsverhalen zouden produceren.
Hoe was het antwoord van echte veteranen? In hoeverre hebben de redacteuren, mods of schrijvers ervaring gehad met het soldaat zijn, of met oorlog of gevechten in het algemeen?
KS: Voor zover ik weet, hebben de mensen die betrokken zijn bij de verhalen geen gevechts- of militaire ervaring om over te praten. Ik ben er zeker van dat op dit moment iemand die betrokken is bij het leger op zijn minst enkele van de berichten heeft gelezen. Ik zou absoluut graag dat perspectief willen krijgen, hetzij van een medewerker of een lezer, gezien het feit dat het project enigszins kritisch staat tegenover de representatie van oorlogsvoering door de populaire cultuur. Als iemand daar de rekening bij past, hoor ik ze graag op Twitter @ksheely!
Cherno Journo is een YouTuber die je hebt beschreven en die DayZ speelt als een journalist die andere spelers interviewt over hun ervaringen in het spel. Kun je vertellen welke verhalen werden opgenomen die niet rechtstreeks met gevechten te maken hadden?
KS: Spellen zoals DayZ zijn enigszins uniek, omdat de gameplay niet alleen draait om het doden van vijanden om het spel te winnen. De verhalen uit die games worden niet zo vaak gepost, maar ze zijn altijd interessant om te lezen, simpelweg omdat ze zo verschillend en over het algemeen genuanceerder zijn. Ik heb anderen gezien die er niet op uit waren dat de verteller direct betrokken was bij gevechten, maar over het behalen van een hoge score, of getuige zijn van een eenmalig evenement van een soort. Dit soort verhalen zijn nog steeds geldig, omdat ze een gedenkwaardige gebeurtenis beschrijven die nooit fysiek plaatsvond; maar ik heb ze uit dit boek weggelaten.
Buiten welk gemeenschappelijk element van de strijd, welke thema's lijken in deze verhalen de overhand te hebben?
KS: Ik zou zeggen dat de meest terugkerende thema's meestal gaan over het feit dat de verteller een soort van griezelige prestatie afwerpt om de wedstrijd te winnen, een uiterst onwaarschijnlijke ommekeer van gebeurtenissen die in het voordeel van die speler uitgingen, of een unieke strategie die onvoorspelbaar was (en meestal gunstig) resultaten. Verrassend genoeg waren sommige van de door spelers aangehaalde gebeurtenissen als hun meest memorabele niet van de overwinning, maar van de nederlaag. Dit zijn eigenlijk het meest interessant voor mij. Een soldaat die in het echte leven gedood wordt in de rij van taken heeft niet het vermogen om terug te komen en op te schrijven wat er door zijn / haar hoofd ging, dus ik stel me voor dat dit soort verhalen uit games de beste representatie zijn die we hebben ' Zal ik ooit krijgen.
Hoe lijkt fictief / gesimuleerd gevecht op echte gevechten (op basis van je ervaringen of de ervaringen van andere dierenartsen)? Welke elementen blijven hetzelfde, welke zijn verschillend?
KS: Uit wat ik heb gezien en gelezen, hebben ontwikkelaars van games de neiging om representaties van gevechten te volgen die zo dicht mogelijk bij realisme mogelijk zijn; de ontwikkelaars van games zoals Call of Duty gebruiken soms zelfs consultants met militaire ervaring om feedback te geven tijdens de productie. De terminologie, wapen- en voertuiggedrag, geluiden en andere elementen worden allemaal zorgvuldig overwogen om de speler de best mogelijke simulatie te geven van hoe het is om echt in gevechten te zijn. Soms melden spelers zelfs dat ze intense emoties voelen tijdens het spelen als gevolg van wat er op het scherm gebeurt, omdat de ervaring is gemaakt om een weergave te zijn van echte strijd.
Dat gezegd hebbende, zelfs de meest realistische simulaties kunnen nooit de ware gruwel van een gevecht vastleggen. De oorlogsverhalen die uit games naar voren komen, zijn altijd gericht op thema's als eer, durf en opoffering, omdat ze gebeurtenissen beschrijven die altijd maar interactieve abstracties van echte oorlogvoering waren.
Waar gaan First Person en / r / storiesofwar vanaf hier naartoe?
KS: Dit hele project was opwindend voor me, alleen al om de overweldigende reactie van de gemeenschap te zien en van de mensen die al een exemplaar van het boek hebben gekocht. Het heeft echt mijn ogen geopend voor de manier waarop oorlog wordt weergegeven in onze verschillende media en de manieren waarop we het uiten als we games spelen die het simuleren. Als het boek net zo goed wordt ontvangen als het is geweest, zal ik zeker een vervolg doen en ik hoop van harte dat de community blijft bijdragen aan de Subreddit Verhalen van Oorlog. Ik hoop dat het kanalen voor dialoog creëert tussen echte vechtveteranen en de mensen die alleen videogames over oorlog hebben gespeeld, en dat het burgers helpt te begrijpen hoe het leven is voor soldaten (en niet alleen voor Amerikaanse!) Die zich in de rij van vuur op hun respectievelijke oorzaken. Op een ander niveau hoop ik dat het project mensen doet nadenken over de kracht van simulatie zelf en het vermogen dat spellen hebben om fictieve ervaringen te creëren die bij ons blijven, zelfs nadat we ze hebben afgesloten.
Je kunt je eigen exemplaar van First Person: War Stories from Gamespace voor een beperkte tijd in de uitverkoop krijgen.ePub-kopieën van het boek zijn gratis beschikbaar. Bekijk hier een van de verhalen uit het boek (geïnspireerd door Red Orchestra 2).