Inhoud
- Zorg dat iedereen het wil
- Pas de deelname aan
- Erken de mogelijkheid van burn-out
- Aanmoedigen en samenwerken
Een van de grote dingen over het hebben van een gilde is dat je allemaal samen aan projecten kunt werken. Als een baas in bepaalde content moeilijk blijkt te zijn, kun je dit als een team doornemen. Als je iets uitgebreids wilt maken, heb je een volledig team om ervoor te zorgen. Als u ergens geld voor wilt besparen, kan iedereen samenwerken om geld te besparen.
In theorie toch. In werkelijkheid krijg je veel te vaak gildenprojecten waarbij een persoon al het werk doet met een of twee anderen die een symbolische inspanning leveren. Goed als het gilde uit drie mensen bestaat, minder goed als er vier dozijn leden zijn, en dit is iets dat iedereen beweert te willen.
Wat is de deal? Nou, de positieve kant is dat je misschien niets verkeerds doet. Mensen echt laten meedoen kan een moeizame strijd zijn. Maar dat betekent niet dat je niet een stap terug kunt doen, een kijkje kunt nemen in je aanpak en kunt trainen om een aantal guildinitiatieven te creëren waar iedereen naartoe kan werken en achter kan komen zonder het gevoel te hebben dat al het werk uiteindelijk zal vallen op jou.
Zorg dat iedereen het wil
Hier is iets dat je ongetwijfeld hebt geleerd als je een tiener met een auto was: als je vraagt iets te gaan doen en iedereen zegt "zeker, denk ik", dat betekent ze willen dat eigenlijk niet doen. Het betekent dat jij de persoon bent met de auto en dus zijn hun keuzes tussen "niets doen" en "doen wat je wilt doen". De meesten van hen gaan met de laatste mee. Dit is geen fout van uw kant; het is te wijten aan een storing in de menselijke programmering die zegt dat we moeten proberen te voorkomen dat mensen om wat voor reden dan ook overstuur raken als dit betekent dat we geen betere tijden meer krijgen.
Ik heb dit vaker zien gebeuren dan ik wil vertellen in gilden. Een officier stelt een project voor en de collectieve reactie is "zeker, denk ik." De officier duwt vooruit en wordt dan heel boos wanneer de leden niet echt bijdragen, nooit beseffend dat wat feitelijk werd aangeboden minder "ja" en meer "ik bied geen weerstand" was.
Je wilt niet dat mensen gewoon meegaan met dingen; je wilt dat ze er gepassioneerd over zijn. Begin dus niet aan een project waar het gilde eigenlijk niet in geïnteresseerd is. Controleer het eens. Zoek naar antwoorden die energieker zijn dan "zeker, denk ik." Als dat alles is wat u krijgt, betekent dit waarschijnlijk dat niemand zo enthousiast is. En dat is in orde; soms zet je het idee uit, niemand anders deelt het en je moet het verder bekijken.
Maar laten we aannemen dat is niet jouw probleem. Mensen zijn enthousiast, maar de bijdragen zijn dun. Laten we een stap verder gaan.
Pas de deelname aan
Een van de dingen die uiteindelijk een bepaalde overvalgroep voor mij heeft gedood World of Warcraft was tijd. Niet in de zin dat ik het spel niet langer wilde spelen, maar in het simpele feit dat een inval me vereiste om een aantal uren door te brengen aan het heropenen van inhoud die ik al had opgeklaard en vervolgens urenlang mijn hoofd tegen een baasgevecht sloeg eindeloos. bosses ik zou zonder een probleem kunnen verslaan, maar onze nieuwere leden konden dit niet oplossen.
Het was uren werk zonder echt voordeel. Dat is wat veel gilde-initiatieven doodt: het gevoel dat deze projecten veel tijd opslokken voor heel weinig werkelijk voordeel.
Een deel hiervan valt buiten de controle van een speler. Je kunt bijvoorbeeld een project dat 120 totale gecombineerde werkuren vereist, niet veranderen. Maar jij kan, hopelijk, voorkom dat iemand het gevoel krijgt dat ze elke avond 4 uur lang moeten zitten om wat van dat werk te doen. Het gaat erom hoe u uw verantwoordelijkheid verdeelt en toewijst, en wanneer u het goed hebt gedaan, kunt u ervoor zorgen dat iedereen slechts een klein beetje werk hoeft in te dienen.
Erken de mogelijkheid van burn-out
Om het overvalvoorbeeld van tevoren te gebruiken, was één oplossing die werd voorgesteld (door mijzelf en verschillende andere "vitale" leden) om te stoppen met het maken van raids van 7 naar 11 drie dagen per week en ze te laten rennen van 8-10 op een avond, 8 -9 de rest van de week op de bazen dat mensen vastzaten. Hoewel het resultaat iets minder tijd zou zijn, was het andere resultaat minder burn-out en frustratie.
Mensen vragen voor een uur per nacht was geen enorme inzet, maar het vragen om enkele uren op een regelmatige rotatie maakte die dagen voelen zoals gruwelijke slogs nog voordat ze gebeurden.
Anders gezegd, laten we zeggen dat iedereen in het gilde 10 miljoen goud probeert te verdienen om een groot huis te kopen. Als het gilde 10 leden heeft, is dat elk een miljoen, wat bijna onoverkomelijk kan aanvoelen. Maar als je dat inkrimpt tot 200.000 per week, dan is het over een periode van vijf weken veel minder direct commitment. Het maakt het doel tot een trage build in plaats van een enkele klim naar de finish.
Aanmoedigen en samenwerken
Guild-projecten zijn een geweldige manier om kameraadschap in de gelederen op te bouwen, maar ze kunnen ook een beetje verdeeldheid zaaien. Hoe meer mensen zich belast voelen om iets te doen, hoe meer het voelt alsof je de last op je neemt.
Gelukkig is er een manier om dat te vermijden: dingen weggeven.
De beste overvalgroep I ooit had in Wauw had een eenvoudige benadering van de buit. Er waren geen uitgebreide regels over wie er kon plunderen; de enige regel was dat er altijd iemand van het "buit-officeteam" was tijdens de overval en het doel was altijd om gewoon zo genereus mogelijk te zijn. De cultuur was er een waarin spelers vaak zouden zeggen dat ze geen item nodig hadden omdat het een grotere upgrade voor iemand anders was. "Het gaat je DPS meer verbeteren, ga je gang en neem het."
Groot crafting project? Bied uw guildmates gratis materiaal aan dat u heeft. Werken aan je team ranking in games zoals League of Legends? Bied je skins aan je medespelers, laat ze je tricks kennen, enzovoort. Samenwerken als een team en geef het gevoel dat iedereen iets krijgt, zonder verplichtingen, zolang iedereen maar samenwerkt.
De hele ik-eerste mentaliteit is er een die veel opduikt in games als je niet weet of je vrienden voor altijd vrienden van je zullen zijn, en dat is begrijpelijk. Het is ook stom als je het gevoel hebt dat je wordt gevraagd om meer te geven dan je medeleden, maar vaak is dit de meest bruikbare manier om de bal aan het rollen te krijgen.
Het stuurt de boodschap dat iedereen aan het pitchen is, iedereen biedt iets aan als compensatie. Niemand is een eiland en moet op zijn eigen middelen vertrouwen.
Het is duidelijk dat er geen goede manier is om ervoor te zorgen dat iedereen tegenkomt. Maar door dingen zorgvuldig te structureren, je kunt mensen alle reden geven om mee te pitchen, en je kunt mensen het gevoel geven dat ze daadwerkelijk zijn willen om als geheel deel te nemen. Je wilt een omgeving creëren waarin niemand te veel te doen heeft, maar iedereen zou iets moeten doen - en wanneer het doel bereikt is, voelt iedereen zich alsof ze elkaar overwonnen hebben.
Geniet van de Guild Guide-kolom? Blijf op de hoogte van ons nieuwe Twitter-account @GuildGuide!