Oh lieve Lord, door het uiterlijk van de dingen komt er een nieuwe Iron Man 3-film uit, en ik zou bereid zijn mijn zout te betten dat een of andere game-ontwikkelaar (trolwaarschuwing) zal ontwaken en zeggen: "Hurr Hurr, we needz gamez on dee's. "Let op het gebruik van Lolcat hierin met de nadruk op de algemene instelling; Natuurlijk zijn mijn opvattingen misschien eigenzinnig - misschien zelfs beledigend. Maar het blijven meningen, en alleen dat.
En onthoud, ik haat CATS.
Dus laat me verder uitwerken.
Op een dag wordt een man wakker nadat hij gehoord heeft dat deze Iron Man-film binnenkort verschijnt. Nu denkt deze gameontwikkelaar met een vrolijke grijns: "Kinderen houden van Iron Man. Laten we een spel maken. "Wat gebeurt er dan? Een spel komt rond dezelfde tijd als de film uit, en defides het volledig, met gameplay van slechte kwaliteit, volgt amper de plot, en blamo! Digitale godslastering.
Onthoud dat nu. Ik haat kinderen.
Maar hier is de vraag. Meer dan vaak worden boeken in films omgezet en vervolgens gedegenereerd en gecompacteerd in dat proces, omdat veel films niet een heel boek kunnen bevatten. Dat wordt dan verder afgeslacht in een spel, omdat ontwikkelaars proberen dingen te laten genieten, ergo, meer actie en flitsende dingen.
Betekent dit dat boeken tot op zekere hoogte worden gekauwd om in films te passen en films vervolgens in games worden geduwd? Dus impliceert het eindproduct, ook wel het spel, uit de film, uit het boek, en hoogstwaarschijnlijk zo verschillend van het schrijven dat het ongelofelijk is?
Hier is een voorbeeld. Harry-pottenbakkerspellen, van Harry Potter-films, van Harry Potter-boeken.
Ik speelde als kind Harry Potter 1 voor de PlayStation. Heb ik ervan genoten? Nee. Nee, dat deed ik niet. Dit spreekt van een oude Harry Potter-fan. Eerlijk gezegd zou J.K Rowling het Development Team met kop en schouders moeten hebben geduwd en hen door een raam van een glaspaneel moeten duwen om zo'n afschuwelijk stuk rommel te maken. Godslastering van een kunstwerk. Hoewel gezien het feit dat gamingontwikkelaars hun stukken als kunstwerken beschouwen, en kunst opmerkzaam is, tot op zekere hoogte niet-actueel. Omdat het niet degelijk wordt geïnterpreteerd. Het is aan de verbeelding, yada yada. Dus wat ik zeg, bevat heel weinig validatie, aangezien kunst gaat over hoe je het waarneemt ...
Hoe zie ik dit soort games? Verschrikkelijke. Ontwikkelaars, verbeeldingskracht, materiaal voor je eigen games. Doe niet, voor de liefde van al dat is smeefy, zelfs nadenken over het idee van het rippen van een film, over een boek. Omdat je eindigt met een stuk halfgebakken ...