Vandaag heb ik een vriend geïnterviewd over wat zijn favoriete spel is. Hij geeft me een beetje een verhaal over hoe hij van een diepe en meeslepende uitdaging houdt in de games die hij speelt. Van software Donkere zielen is zijn perfecte spel.
Me: Ik denk dat we om te beginnen moeten weten wat je favoriete spel is?
Chris: Definitief Darks Souls. Die game is gek leuk.
Me: Donkere zielen, eh? Interessante keuze. Is dat spel echter niet echt moeilijk? Het geeft me altijd een heel moeilijke tijd.
Chris: Ik hou van de uitdaging. Het maakt het spel leuker voor mij. Er is een zeker gevoel van succes als je eindelijk die baas slaat die je de laatste drie uur op zijn kop heeft gezet. Bovendien is het leuk om de vertellingen van elke vijand te leren en deze dan te ontwijken of te pareren en terug te komen om de vloer ermee te vegen. Ik vind het heel leuk.
Me: Ik weet dat veel mensen, inclusief ikzelf, serieuze problemen met het spelen van dat spel krijgen. Hoe ga je daarmee om?
Chris: Ik denk dat het een mentaliteit is. Je moet zeker op elk moment klaar zijn om te sterven. Elke vijand in het spel kan je doden, en als je daar niet op bent voorbereid, dan heb je wat problemen met razen. Maar als je daar zit te analyseren hoe je bent gestorven en wat je kunt doen om ervoor te zorgen dat het niet opnieuw gebeurt, heb je een veel betere tijd.
Me: Dus ik begrijp dat je de uitdaging leuk vindt. Welke delen van de gameplay vind je echt leuk?
Chris: Nou, het is een aanpasbare RPG, dus er zijn absoluut verschillende manieren om je personage te bouwen. Ik heb de neiging om van snelle, onopvallende karakters in RPG's te houden, dus in Donkere zielen Ik heb de neiging om te ontwijken en karakters te laten reageren. Ze hebben een systeem voor dat dat heel goed werkt, je draagt een licht harnas of geen harnas waarmee je beter kunt ontwijken, en dan kun je het opnemen met een fysieke aanval of betovering. Ik heb de neiging om fysiek te gaan spelen en een hit te maken. Maar ik vind het beslist leuk om een personage te bouwen en de manier waarop je tegen die build strijdt, aan te passen.
Me: Hoe zit het met het verhaal? Hoe goed vind je dat?
Chris: Wel, er is zeker een diep verhaal daar als je ernaar op zoek bent. Er is veel gaande in het spel en veel van de bazen sluiten zich aan bij de grote plot. Het wordt echter een beetje ingewikkeld, omdat er veel verschillende paden zijn die je al vroeg in het spel kunt nemen, dus het kan moeilijk zijn om te volgen. Ik speel gewoon voor de uitdaging.
Me: Ik weet dat er een multiplayer in het spel is. Gebruik je dat helemaal?
Chris: Oh ja. je kunt andere spelers naar je wereld roepen om je te helpen een baas te doden. het maakt de eindbazen een stuk overzichtelijker en helpt echt als je veel problemen hebt. Ik stuur mezelf niet uit om andere spelers vaak te helpen, maar ik accepteer zeker hulp als ik een baas niet gemakkelijk kan afmaken. De andere vorm van multiplayer is degene die ik vaker gebruik, waarbij je de wereld van een andere speler binnenvalt en probeert ze te doden. Het is een spel van speler versus speler dat heel leuk is, hoewel het weliswaar niet altijd erg leuk is en nu het spel een beetje oud is, heeft het de neiging nieuwe spelers of pas gemaakte personages te straffen.
Me: Dat zijn alle vragen die ik heb. Bedankt voor het nemen van uw tijd en het verhaal.
Chris: Niet zo groot, man. Anytime.