Inhoud
- 5. Cursed Mountain (Wii)
- 4. Silent Hill: Shattered Memories (Wii)
- 3. Eternal Darkness: Sanity's Requiem (Gamecube)
- 2. ZombiU
- 1 - Resident Evil 4 (Gamecube, Wii)
Met Halloween naderend, dacht ik dat het een goed idee zou zijn om door mijn top 5 horrorspellen te gaan. Het was een moeilijke lijst om te verkleinen, maar ik ben er uiteindelijk wel. Houd er rekening mee dat ik de platforms waarop ik de games heb gespeeld heb vermeld en sindsdien verschillende heruitgaven van een aantal van deze titels op verschillende platforms hebben uitgevoerd. Dus maak het jezelf gemakkelijk, pak wat eten en laat me je meenemen op een reis naar de helse wereld van horror van videogames!
volgende
5. Cursed Mountain (Wii)
Ik struikelde eigenlijk per ongeluk over dit spel, maar ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Het speelt zich af in de Himalaya en je speelt als bergbeklimmer Eric Simmons. Niemand is er ooit in geslaagd om de top van Chomolonzo te bereiken, en (mazzel) dat is de berg waar je zult klimmen. Eric's broer werd naar Chomolonzo gestuurd op zoek naar een mythisch object waarvan gedacht werd dat het onsterfelijkheid met zich mee zou brengen. Helaas is hij niet teruggekomen.
In het spel zelf reis je de berg op en bereik je controleposten, tempels en andere gelijkgestemde omgevingen. Chomolonzo is de thuisbasis van een groep monniken die een soort religie beoefenen die nauw verwant is aan het boeddhisme. Wat ze je niet vertellen, is dat alle monniken niet echt leven. De hele omgeving is zo goed als kaal en met sneeuw bedekt, het is gevuld met schrikken en het bereiken van alle dorpen langs de weg had me gewoon vervuld van angst voor wat ik zou kunnen vinden.
Het beheersen van de techniek van het Derde Oog maakt het gewoon een stuk creatiever voor je, omdat het je in staat stelt om de dode geesten van de berg af te weren. Het betekent ook dat ze letterlijk overal vandaan springen. Soms loop je door een dorp en zie je iets vanuit de hoek van je oog. Was het echt? Of stelde je je die griezelige geest voor? De kans was groot dat je je het waarschijnlijk niet verbeeldde.
Ik zou zeker aanraden om dit spel op te pikken als je het buiten spel ziet. Speel gewoon niet met de lichten uit!
4. Silent Hill: Shattered Memories (Wii)
Ik had de Stille Heuvel films, maar niet waagden in het spelgebied van Stille Heuvel. Klinkt een beetje achteruit, ik weet het. In het origineel Stille Heuvel, Harry Mason heeft zijn dochter verloren, hij gaat op zoek naar haar. Natuurlijk eindigt dit niet goed met de gruwelen die in de stad liggen.
Het unieke aan deze game is het minimale gebruik van wapens. Alles wat je hebt is je fakkel. De wezens die je tegenkomt zijn bang voor het licht, maar je moet je ook zorgen maken over de hoeveelheid batterij die nog op je zaklamp zit. Er zijn specifieke punten in het spel waarin je blijft rennen voor je leven. Sommige van je vijanden zien eruit als mensen zonder huid zonder gelaatstrekken, en ze rennen recht voor je uit. Ze komen in hordes, en alles wat je kunt doen is rennen totdat je in een veilige zone komt. Het is ongelooflijk gespannen, en achtervolgd door deze dingen is echt angstaanjagend!
Een van de belangrijke kenmerken van het spel is de verschillende vertakkingen van het verhaal. Op sommige momenten wordt u gezien in het kantoor van een therapeut en worden u bepaalde vragen gesteld. De uitkomst van het spel hangt af van je antwoorden. Het is een heel slimme manier om je rechtstreeks in het spel te brengen.
Stille Heuvel is altijd bekend geweest om zijn vreemd verontrustende schepselontwerp, en deze vermelding is niet anders. Er is ook veel onderdompeling. Je hoort de dingen via de Wiimote en het geeft je een klein gerommel als dingen op het punt staan om plakkerig te worden, waardoor je je alleen maar beter voelt waar de wezens vandaan kunnen kruipen!
3. Eternal Darkness: Sanity's Requiem (Gamecube)
De lijst zou niet compleet zijn zonder deze Gamecube-klassieker. Eeuwige duisternis had je het spelen als een verscheidenheid van personages door verschillende tijdsperioden. Een van de vreemdste aspecten van het spel was de manier waarop het met jou als speler communiceerde. Je kreeg de taak om je sanity-meter te beheren, en als die dan onder een bepaald niveau doopte, was het allemaal bergafwaarts vanaf daar.
Deze gebeurtenissen werden meestal geactiveerd wanneer je een vijand tegenkwam, maar je kon het geestelijke effect annuleren door een laatste zet of een herstellende spell uit te voeren. Wat waren deze geestelijke gezondheidseffecten, vraag je? Nou ja, dat waren er nogal wat, maar de meest opvallende waren de fluisterende stemmen, de scheve camerahoek en de overtuiging dat het spel echt rommelde met je televisie-instellingen.
Dat is juist! De game begint te rommelen met het volume en laat je denken dat er een storing was, hoewel dat niet het geval was. Maar het was ongelooflijk effectief om je anders te laten denken. De fluisterende stemmen zouden luider en onbegrijpelijker worden, en dan zou de camerahoek helemaal over de plaats gaan! Ik herinner me dat ik de eerste keer dat het gebeurde compleet in shock was; Ik wist niet wat ik moest doen.
Combineer de griezelige locaties en verschillende tijdsperioden met kijken door een derde persoon met een ongelooflijk effectieve sanitaire meter, en je krijgt een intens zenuwslopende speler!
2. ZombiU
Het is een redelijk goede afwisseling tussen dit spel en mijn eerste keuze. ZombiU was het eerste spel dat ik speelde voor Wii U toen het terugkwam in november 2012. Om te zeggen dat ik de kracht van terreur onderschat die Ubisoft mij zou kunnen toebrengen, zou een understatement zijn. Ik was niet voorbereid ZombiU helemaal niet.
Het hele spel had me op het puntje van mijn stoel tot het punt dat ik het niet meer alleen kon spelen. Eén scène in het bijzonder valt op mij - het is van de screenshot hierboven en houdt in dat je een kinderdagverblijf moet onderzoeken. Woorden kunnen niet beschrijven hoe verstijfd ik was. De sfeer is krankzinnig, de vijanden zijn zo stiekem, en het spel doet ongelooflijk veel om je alleen te laten voelen. Dat wil niet zeggen dat de andere delen van het spel anders zijn, maar een kwekerij is gewoon verdomd griezelig in het donker!
De gamepad was erg goed gebruikt, en je kon alleen door je rugzak snuffelen op "veilige punten", om zo te zeggen. Het spel zou niet pauzeren als je daar wat rondsnuffelt, dus je moet het televisiescherm in de gaten houden om te zorgen dat er geen zombies achter je aan komen kruipen. Gecodeerde deuren waren dezelfde deal. Ze vertrouwden erop dat je de juiste cijfers intoetste voordat je levend werd opgegeten.
De hele game speelt zich ook af in Londen, gebaseerd op echte plaatsen, waardoor het spel nog authentieker werd. Als je stierf, werd je teruggeroepen naar je veilige huis en moest je spelen als een nieuwe overlevende. Het is een erg slimme game-monteur en je moet waarschijnlijk niet te gehecht raken aan één personage. Het was bruut tot de laatste seconde, en gaf je zelfs de mogelijkheid om je vorige zelf te doden, zodat je alle benodigdheden die je had verloren, kon inladen. Het is net opnieuw uitgebracht op PS4 en Steam, dus als je nog niet hebt gespeeld, waar wacht je nog op ?!
1 - Resident Evil 4 (Gamecube, Wii)
Ta da! Het nummer één horrorspel voor mij moet zijn Resident Evil 4. Het heeft het hele pakket en omvat heel wat survival-horror zou moeten zijn. Je speelt als Leon Kennedy, die de opwindende taak heeft om de dochter van de president terug te krijgen. Na het spelen van het spel, had ik de optie gekregen, zou ik hebben gereageerd met een duidelijke 'hell no'! Maar helaas, het spel zou niet zijn zoals het nu is zonder Leon's gevaarlijke missie.
Dit was ook de eerste Resident Evil game in de serie die de boel een beetje op zijn kop zette. Dit waren niet je typische vleesetende zombies uit vorige titels; ze konden communiceren. Er was ook een verandering in camerahoek. Het was over de schouder, waardoor je dichter bij de actie bent dan ooit tevoren. Het verkennen van de dorpen en verschillende andere locaties tijdens het spel was een vreselijk gespannen verhouding, waarbij je je een weg baant om elke hoek en luisterde naar de oproepen van de lokale bevolking, die hen op je aanwezigheid opmerkten.
De muziek paste perfect bij de actie; het was er amper toen je ronddoolde, maar zodra er iets gebeurde, gaf het je meteen de angst, waardoor de paniek groeide. Je wapen, munitie en opslag van items was ook beperkt en je moest het beetje dat je had rantsoeneren om niet verder te worden gepakt.
En ik heb niet eens de kettingzaagjongens en de klauwzwaaiende wolverine-achtige maniakken genoemd! Ik ben er vrij zeker van dat de jongens met de zakken op hun hoofd, hun kettingzagen rondzwaaien, me vandaag angstig hebben gemaakt. Ik kan dit echter wel zeggen: de game heeft me wellicht voor schut gezet, maar ik heb er nog steeds twee exemplaren van en heb zowel de Gamecube- als de Wii-versie gespeeld. Misschien ben ik een gulzigheid voor straf!
Dat zijn mijn top vijf, maar wat zijn je top 5 horrorspellen? Ben je het eens met deze lijst? Laat het me weten in de reacties!