Inhoud
(Bevat enkele Spoilers voor Bioshock)
Nou ... Zoals de titel zegt ... heb ik nog nooit de originele Bioshock gespeeld. Ik herinner me dat ik het ongeveer 4 jaar geleden heb gekocht bij Future Shop (ik woon in Canada, eh!) En speel door tot vlak voordat ik Rapture Central Control betreed. Ik kocht ook Oblivion samen met Bioshock en ik herinner me dat ik Bioshock vanaf dat moment nooit meer speelde. Ik wist dat als ik Oblivion begon te spelen, ik waarschijnlijk zou stoppen met het spelen van Bioshock; dus hield ik een tijdje stand. Maar ik kreeg de kriebels om gewoon Oblivion te spelen. En dat was een vergissing.
Op een zijspoor van Oblivion
Oblivion zoog me er meteen in. Ik kon het spel niet loslaten. Ik was verslaafd. Ik zat toen op de universiteit en het was erg moeilijk voor me om mijn werk te balanceren en zowel Oblivion als Modern Warfare 2 te spelen. Dus ... ik heb een heleboel lessen overgeslagen en thuisblijven om beide games te spelen. Bioshock werd terzijde gelaten en was vergeten. Tot een van mijn vrienden van het college zei dat hij een paar weken geleden met een van de ontwikkelaars van dit spel had gegeten. Vanaf dat moment was het als een heel klein geurtik op mijn achterhoofd dat me vertelde om Bioshock te spelen.
Er zijn sindsdien zoveel nieuwe spellen door mijn handen gegaan. En het tikken ging nooit weg, het werd alleen maar sterker en sterker en sterker. Het was ongeveer een week geleden toen ik besloot om het op te starten. Eigenlijk is dat niet juist ... mijn vriend kwam bij mij thuis en dwong me om het te installeren en te spelen. Ik kan niet zeggen dat sindsdien Bioshock alles is wat ik heb gespeeld, want dat zou een leugen zijn. Ik speel Black ops 2, PlayStation All-Stars en een beetje Battlefield 3. Maar over het algemeen ... mijn volle aandacht is niet op de Bioshock geweest.
Toen werd ik verslaafd door Bioshock
Tot het gedeelte waar het begon interessant te worden en ze de familie van Atlas vermoordden. Sinds dat deel ben ik verslaafd. Volledig verslaafd als een vis zonder enige hoop op overleven. Als je het spel hebt gespeeld, weet je dat het deel met de familie van Atlas vóór Rapture Central Control bij Ryan ligt.
Dus wat ik probeer te zeggen is dat ik het deel met de familie van Atlas volledig vergeten was. Ik was na dit deel alles volledig vergeten. Dit leek me zo vreemd omdat ik niet had geregistreerd hoeveel emotie er was in dit deel van het spel in mijn vorige spel. Er is de karakteropbouw van Atlas en zijn zoektocht om zijn familie uit Rapture te krijgen. De emoties in dat kleine deel waren boven alles wat ik eerder in een spel heb gevoeld. Het gevoel van wanhoop en verdriet was iets ongelooflijks. Het gewicht van de stem van Atlas terwijl hij zijn leven vernietigde. Het was veel om op te nemen. Het deed me zien wat ik miste door deze game niet te spelen.
Verlichting kost soms tijd
Nu begrijp ik waarom deze game als een meesterwerk wordt beschouwd. Nu zie ik waar al mijn vrienden het over hadden al die jaren.
Ik dacht altijd dat het te laat was om dit spel te spelen. Dat ik het gewoon moet overslaan en iets anders moet spelen. Ik had het mis. En ik ben blij voor dat tikje in mijn achterhoofd en voor mijn vriend die ervoor zorgde dat ik ging zitten en het eerste deel ervan speelde. Ik ben ook blij dat ik altijd de kamer verliet of mijn oren bedekte toen mijn vrienden het over de game hadden.
Nu moet ik deze game verslaan. Ik moet er doorheen spelen. Ik moet het platina maken! Speel vervolgens Bioshock 2 en Bioshock Infinite.
Ik wil ook zien hoe ver het konijnenhol met dit spel gaat.
En ik kan nog steeds niet geloven dat ik Black Ops 2 speelde in plaats van Bioshock.