Toen het voor het eerst werd aangekondigd, was er veel scepsis rond Sony's PlayStation Now-service. Niemand kon de voordelen echt in twijfel trekken, want consoles zijn achterwaarts onverenigbaar geworden, waardoor overnames van vorige generaties nutteloos zijn zonder de bijpassende console. Als de overvloed aan HD-reboots / remakes / remasters en verzamelingen van oudere downloadbare bestanden in combinatie met de immer populaire 'retro'-titels zoals Shovel Knight ons alles hebben laten zien, is het dat gamers dol zijn op hun klassieke titels.
Aangezien PlayStation Now is gebouwd met technologie die streaming van games naar deze nieuwe consoles echt goed doet, lijkt het erop dat Sony in een ideale positie verkeert om veel geld van de service te verdienen. Jammer genoeg zijn er twee belangrijke problemen die deze stevige basis zouden kunnen overtreffen en de dienst doen botsen wanneer het in feite goed zou eindigen.
Als je nog nooit van PlayStation Now hebt gehoord, lijkt het concept op een huurservice waarbij gemak de sleutel is. Sony's marketing dunt het als een manier om "games zonder downloads, patches, installaties of uitstapjes naar de winkel te streamen, waardoor je de vrijheid hebt om te gamen wanneer de gelegenheid zich voordoet.". Klinkt goed, toch? De theorie klonk altijd, goed, vooral wanneer PlayStation Now toegewijd lijkt om kwaliteitstitels aan de dienst te leveren, zoals Metal Gear Solid V, Ratchet en Clank, Ultra Street Fighter 4 en meer. Sony maakt ook gebruik van de op de cloud gebaseerde technologie om op verschillende apparaten te werken, van de PlayStation 4 en 3 tot de draagbare Vita en zelfs het BRAVIA- en PlayStation-televisietoestel. Videogames zonder consoles!
Mijn voornaamste zorg was hoe goed de technologie daadwerkelijk wordt benut. Iedereen die ooit een 'streaming' blu-ray-speler heeft gekocht voor programma's als Netflix of Hulu weet dat de verwerkingskracht op die apparaten zeker in het gedrang komt in vergelijking met een beefier-console zoals de Xbox One of een goed gebouwde pc. Hoewel ik niet de kans heb gehad om de service op televisies uit te proberen, heb ik er behoorlijk wat tijd aan besteed op mijn Vita, PS3 en PS4 en er is bijna geen significant verschil in prestaties. Natuurlijk kan uw kilometerstand variëren, afhankelijk van dingen zoals internetverbinding. Een van mijn beste vrienden heeft de slechtst denkbare breedband en we hebben allebei moeite om online een game van Madden 25 te voltooien, dus hij is duidelijk niet het doelpubliek voor deze technologie, omdat zijn ervaring ongetwijfeld een ellendige zou zijn.
Het type spel zal waarschijnlijk ook van belang zijn. Nadat hij de kans heeft gehad om een spel te spelen waarbij precisie de sleutel is, kan lag een soort ervaringsmoordenaar zijn. Een specifiek voorbeeld is een schietspel, zelfs een meer tactische game zoals Sniper Elite V2. Dat kleine beetje lag is simpelweg 'er' meestal, en ik vraag me af of het nog erger zal worden wanneer meer gebruikers toegang krijgen tot de services (die aan het einde van deze maand een open beta op de PS4 openen). Het is nauwelijks een dealmoordenaar, aangezien iedereen die ooit een online sport- of schietspel heeft gespeeld, zeker heeft meegemaakt en geleerd om met deze latentie te leven. Andere titels, waar snelle twitch-reflexen niet nodig zijn, zoals een RPG- of strategietitel, zullen ongetwijfeld nog beter standhouden.
Al met al heeft Sony de basis gelegd voor een dienst waarvoor een vraag lijkt te bestaan, wat een indicatie is dat PlayStation Now een enorm succes zou moeten zijn. Het echte probleem is dat Sony de uitgevers hun eigen prijs- en prijsstructuren laat instellen, en terwijl sommige games redelijk geprijsd zijn, zien anderen eruit alsof ze aan belachelijkheid zouden kunnen grenzen.
De prijzen zullen zeer vloeiend zijn, wat betekent dat sommige titels een tijd lang kunnen worden verdisconteerd of zonder meer worden gewijzigd voor beter of slechter zonder voorafgaande kennisgeving. Het idee is dat je je kunt aanmelden om het spel uren, dagen of zelfs maanden per keer te huren. Mijn meest verbijsterende voorbeeld is Deus Ex: Human Revolution, dat toen het voor het eerst op de dienst aankwam de volgende structuur bood:
4 uur: $ 4,99
7 dagen: $ 6,99
30 dagen: $ 14,99
90 dagen: $ 29,99
Houd er rekening mee dat op het moment dat dit artikel werd geschreven, ditzelfde spel voor $ 12,13 op Amazon kon worden gekocht.
Natuurlijk is er waarheid aan de Sony-markering, die melding maakt van onmiddellijke bevrediging en geen vereiste patches, maar het hebben van de fysieke schijf zou nog steeds betekenen dat je het kunt spelen (of zelfs verkopen als je klaar bent met het spel, het inruilen voor) minder dan één zou betalen voor een huur van een maand.
En die prijs van vier uur? Dat is gek. Uiteraard wordt dat gedaan zodat de uitgever de langere opties veel waardevoller kan laten lijken, maar in geen enkele wereld heeft die specifieke prijsstructuur zin. Natuurlijk zijn niet alle spellen gelijk gemaakt of geprijsd. Een ander voorbeeld is het originele Darksiders-spel, dat in de beta was geprijsd op:
4 uur: $ 2,99
7 dagen: $ 5,99
30 dagen: $ 7,99
90 dagen: $ 14,99
Zeker redelijker in vergelijking, vooral omdat het op dit moment ongeveer anderhalve dollar meer is dan Deus Ex op Amazon, nu op $ 13,61.
Dus de prijs is zeker een zorg, maar het is slechts een van de twee die ik heb over de aankomende service. De andere is op de kalender gebaseerde manier waarop het wordt afgehandeld. Het huren van een film voor een dag of twee had zin toen we te maken hadden met fysieke media in de videotheek. Hoe langer we een video bleven houden, hoe minder andere mensen in staat waren om het te huren, dus moesten de winkels ervoor zorgen dat iemand betaalde voor de tijd die de video buiten de winkel had doorgebracht.
Dat geldt niet voor dit soort digitale diensten, dus waarom zou je het helemaal aan een kalender koppelen? In plaats daarvan moet de service gebaseerd zijn op hoeveel tijd er daadwerkelijk aan de game wordt besteed. Als ik het voor een week huur en er iets misgaat (ik moet extra werken, een kind wordt ziek, mijn vrouw wil plotseling de schoonfamilie bezoeken, onze ISP gaat een paar dagen naar beneden), plotseling sta ik te betalen voor tijd die ik niet gebruik.
Bovendien sluit een op een kalender gebaseerd systeem aan bij de mentaliteit waar veel betaalde MMO-gebruikers, waaronder ondergetekende, in het verleden met moeite mee hebben geworsteld. Toen ik vroeger World of Warcraft speelde, had ik deze zeurende stem achter in mijn schedel die me vertelde dat ik online moest zijn en spelen zodat ik het meeste uit mijn maandelijkse abonnement kon halen, zelfs als ik verder gelukkig mee bezig was andere dingen. Meestal was ik in staat om die zeurende stem uit de voorhoede te duwen, maar het had zeker invloed op hoe ik me verteerde en mijn tijd spendeerde aan het spel en ik zie hetzelfde gebeuren met PlayStation Now ook, wat simpelweg niet gezond is, maar bijna zeker onvermijdelijk voor mensen die proberen de beste manier te vinden om hun spelingstoelage te spenderen.
Sony vraagt ongetwijfeld veel feedback op de PlayStation Now-service en hoewel er nog niets in steen is gegoten, is de huidige richting zowel interessant, maar ook verontrustend gebrekkig. Ik zou het graag willen laten slagen, omdat ik geloof dat er een duidelijke interesse en markt voor is, maar als het op het verkeerde been wordt gezet, kan PlayStation Now van een geweldig idee gaan naar iets waar gamers beslissen zonder te doen.
Noot van de redacteur: artikel opnieuw gepost door auteur met toestemming van Chalgyr.com.