Inhoud
Week 11 van de Legend of Zelda Rewind Review serie is hier, en onze avonturen met de Four Sword zijn nog niet ten einde! Vandaag trekt Link opnieuw het Four Sword in zijn avontuur over Hyrule in The Legend of Zelda: the Minish Cap op de Gameboy Advance.
Zoals met alle Rewind-recensies, The Legend of Zelda: the Minish Cap zal een beoordelingsproces ondergaan door de ogen van een moderne criticus. Nee nostalgiebrillen, geen excuses, geen rationaliserende hardwarebeperkingen en geen moeite met boze fans en lezers. Niets zal deze game excuseren voor alles wat we - zoals moderne gamers - vandaag in het genre zouden verwachten.
Laten we nu de Four Sword smeden, zodat we Vaati kunnen verslaan The Legend of Zelda: the Minish Cap!
Het plot
The Minish Cap fungeert als de prequel voor alle Four Sword-games terwijl het het achtergrondverhaal van Vaati vertelt en ons het vervalsen van de Four Sword laat zien. Opnieuw wordt een slaperige Link wakker nadat prinses Zelda - zijn jeugdvriend - hem uitnodigt voor het Picori-festival. Het festival neemt echter een nare wending, wanneer Vaati de Picori-blade vernietigt en Zelda in steen verandert.
Silly Link ... houten schilden kunnen donkere magie niet oplossen!
De koning van Hyrule stuurt Link naar buiten om de Picori te vinden om de Picori Blade te repareren en de versteende prinses Zelda te redden, alleen omdat Link de Picori kan zien (dankzij hem als kind). Het duurt niet lang of Link gaat het bos in om de Picori te vinden en ontmoet een vreemd pratende groene pet met de naam Ezlo. Met zijn hulp kan Link de grootte van de Minish worden, en het is met dit vermogen dat Link op pad gaat om Vaati te verslaan.
Langs de reis van Link om het Four Sword uit het beschadigde Picori-blad te speuren, bezoekt hij verschillende gebieden, variërend van de drukke Hyrule Town tot het vredige Minish Woods en de gevaarlijke Mount Crenel.
En als ik Mount Crenel zeg, bedoel ik dat je deze plek heel vaak zult bezoeken. Veel plezier!
The Minish Cap heeft een simpele Legende van Zelda verhaal, en niets te indrukwekkend. Niets in dit spel valt echt op, maar op dit punt verwacht ik niets meer van de 2D Legende van Zelda titels die zich meer op de puzzels en gameplay lijken te richten dan het vertellen van diepe, uitgebreide verhalen.
De gameplay
De goede:
The Minish Cap heeft een aantal zeer interessante niveau-ontwerp in vergelijking met de vorige 2D Legende van Zelda titels. De reden hiervoor is dat veel kerkers eenvoudige physics-mechanica gebruiken die tot nu toe buiten de 3D-titels tot nu toe niet in de serie zijn gezien.
Een voorbeeld hiervan is de Gust Jar waarmee Link luchtstoten kan vuren in welke richting hij ook kijkt. Hoewel dit in eerste instantie wordt gebruikt om stof te verwijderen, zuigt u ChuChus en andere basismaterialen op Legende van Zelda puzzels, het functioneert al snel op dezelfde manier als de grondfuncties van de Deku Leaf in The Wind Waker. Terwijl Link in zijn Minish-vorm is, is hij in staat om zich voort te bewegen langs rivieren terwijl hij op een vlot vliegt, afhankelijk van de richting waarin hij staat. Het is een leuke kleine touch die laat zien hoe ver de 2D-titels in ontwikkelingszin zijn gekomen en zorgt voor een aantal interessante puzzels later in het spel.
Over het Deku Leaf gesproken, Link kan Ezlo ook gebruiken om in tornado's te springen en rond te glijden. Deze functie wordt snel vervangen door de Roc's Cape, die later in het spel wordt gevonden, maar tot die tijd vindt deze monteur zijn eerlijk gebruik.
Al het andere over het spel voelt relatief fris aan en neemt een verflaag op die vergelijkbaar is met die van The Wind Waker, maar ook een aantal heerlijke toevoegen Een link naar het verleden referenties die het spel uniek laten voelen.
De slechte:
Dat gezegd hebbende, Minish cap is nogal gebrekkig in de uitvoering ervan. De belangrijkste reden is dat de game niet anders aanvoelt. Hoewel de toevoegingen die ik noemde enkele interessante toepassingen hebben in kerkers, voelen ze uiteindelijk een beetje saai aan. Misschien zijn het de beperkingen van het 2D-ontwerp, maar het spel voelt uiteindelijk als "gewoon een ander" Legende van Zelda titel. Er is niets dat het scheidt van de kudde.
Een nieuwe verflaag is niet genoeg om The Minish Cap als een gloednieuwe titel van Legend of Zelda te maken ...
Ik denk dat dit te wijten kan zijn aan het feit dat de 2D-engine niet veel speelruimte biedt in termen van gamemechanica. Dat, of Nintendo was bang om iets nieuws te doen. Hoewel ik een aantal goede herinneringen heb aan het spelen van dit spel als een kind, kan ik er niets van onthouden voor het leven van mij. Zelfs na het beëindigen van mijn herhaling van The Minish Cap Enkele uren voor het begin van deze recensie kan ik niets unieks over de game bedenken.
De transformatiemonteur is grillig, ik zal het zo geven, maar het levert niets extra's op voor het spel. Hooguit voelt het gewoon als een andere "vloer" voor Link om elke kerker te bezoeken. Erg klein zijn is een pijn in de nek bij het doorkruisen van gebieden die je normaal bezoekt terwijl je een normale maat hebt. Hoewel het netjes is om te zien hoe klein de link wordt, kost het je wel 30 seconden om door een kamer te lopen die je normaal gesproken tegen zou komen in 4 en dat is de 'nette' factor niet waard.
Dit is leuk en alles, maar is het nodig? Laat me tenminste sneller gaan!
De lelijke:
Weet je nog hoe ik zei dat het spel niet echt veel toevoegt aan puzzels? Nou, de bazen zijn ook niet zo goed. In feite zijn veel van de bazen belachelijk onderbelemmerd en ongeïnspireerd. De Giant ChuChu is niets meer dan een gewone vijand die je moet omverwerpen, de Gleerok kan in seconden verslagen worden als je in de juiste hoek komt, en Mazaal is niets meer dan een oververgrote kopie van vorige Legende van Zelda bazen: Bongo Bongo en Gohdan. De andere bazen in het spel zijn niet veel beter.
Oh, hallo Godhan ... eh, ik bedoel, Bongo Bongo! Mazaal, dat is alles!
Eerlijk gezegd is dit misschien de enige game die ik tot nu toe in de serie heb voltooid, waarbij ik bijna elke keer schade heb ontgaan. Vijandelijk ontwerp in dit spel is zo slecht uitgevoerd dat je meer schade oploopt van de omgeving dan van echte tegenstanders.
Het slechtste deel van alles is echter de Kinstones. Hoewel het in eerste instantie een leuke functie is, is het samensmelten van Kinstones in een poging om het spel voor 100% compleet te maken een pijn die ik nooit meer zal proberen te verduren. Diverse upgrades - inclusief hartjes, opening van doorgangen en zelfs het onnodige Mirror Shield. Het voelt niet zo bevredigend als het voltooien van een puzzel of het vinden van een geheime doorgang omdat Kinstones willekeurig door het spel worden verkregen. Omdat hun vormen echter willekeurig zijn, is het kan leiden tot een aantal problemen bij het zoeken naar een hart stuk of upgrade in het bijzonder.
Hoewel het proces van Kinstone Fusion onschuldig genoeg is, is het duisterste geheim dat dit mechanisme de nevenquests en verkenningen volledig vervangt die deze functie zouden dienen in andere spellen ...
De presentatie
Ondanks zijn tekortkomingen op het gebied van gameplay-moeilijkheden en inspiratie, The Minish Cap is eigenlijk heel aangenaam voor de ogen. Het sprite-artwork in deze game is misschien wel een van de beste in de serie (afgezien van de Gamecube Four Swords Adventures, wat technisch gezien valsspeelt). Het gebruik van de 'Toon Link'-stijl van illustraties heeft geholpen de wereld waarin de Four Sword bestaat, en zijn cartoonachtige aard helpt de paar unieke functies van het spel thuis te laten voelen.
De muziek aan de andere kant heeft de Gameboy Advance niet overleefd. Hoewel veel van de deuntjes ongelooflijk gecomponeerd klinken, missen ze de glans van 3D-titels vanwege het ontbreken van een speciaal geluidskaart van de Gameboy Advance. Dit wordt alleen maar erger door de terugkeer van Link's overijverige en lage kwaliteit "Hyah!" elke keer dat hij met zijn zwaard zwaait. Over het algemeen is het geluidsontwerp verschrikkelijk, en als zodanig lijdt de muziek.
Wil je weten wat ik bedoel? Luister eerst naar de soundtrack van de game. Stel je het dan voor met dezelfde Link-stem waarin we hebben gehoord Een link naar het verledende GBA-poort. De mix is niet zo aangenaam.
Het vonnis
Voordat ik tot mijn besluit kom, moet ik dat duidelijk maken The Minish Cap is geen slecht spel. Het is echter niet bijzonder gedenkwaardig. Het is nauwelijks goed. Sterker nog, meer dan wat dan ook in orde. Maar dat is gewoon het probleem. Een spel dat is gewoon goed is geen goed spel en The Legend of Zelda: The Minish Cap liet me tekort. Ik had het gevoel dat er iets tegen me werd gezegd, en ik vrees dat dit misschien is omdat de game een nieuw concept probeerde, maar niet ver genoeg ging om indruk te maken.
Zoals ik al zei, het spel is niet slecht. Het is gewoon niet goed. Terwijl de Legende van Zelda completiste zou kunnen overwegen deze titel op te nemen om iedereen te verslaan Legende van Zelda Ik stel voor dat een casual speler serieus moet nadenken over het maken van een aankoop.
Want niets meer zijn dan "gewoon een andere Zelda', The Legend of Zelda: The Minish Cap krijgt een gewoon goed 6/10 van je vriend RR-sama.
Week 11 van de Legende van Zelda Terugspoelen Review is nu voorbij! Vergeet niet om dit artikel of de voorkant van de GameSkinny volgende week terug te checken voor toekomstige beoordelingen, evenals zwaarden en tovenarij, terwijl we onze weg vinden vanaf de originele uitgave van 1986 van De legende van Zelda op de NES tot de release van 2013 van een link tussen werelden op de 3DS!
Beoordelingen in deze serie:
- The Legend of Zelda (NES)
- The Adventure of Link (NES)
- Een link naar het verleden (SNES / GBA)
- Link's Awakening / Link's Awakening DX (GB / GBC)
- Ocarina of Time / OoT 3DS (N64 / 3DS)
- Majora's Mask / MM 3DS (N64 / 3DS)
- Oracle of Ages / Oracle of Seasons (GBC)
- Four Swords (GBA)
- The Wind Waker (GC)
- Four Swords Adventures (GC)
- The Minish Cap (GBA)
- Twilight Princess (GC / Wii)
- Phantom Hourglass (DS)
- Spirit Tracks (DS)
- Skyward Sword (Wii)
- A Link Between Worlds (3DS)
- Tri Force Heroes (3DS)