De stick van de waarheid is South Park, door en door. Of dat goed is of niet, hangt grotendeels af van je trek in de show, met zijn ruwe animaties, grove humor, grove taal ... echt alles, echt. Terwijl het zegt South Park (en bij uitbreiding De stick van de waarheid) is een show gebouwd op basis van toilet humor is een beetje reductief, het is ook niet ver van de waarheid, dus als je al hebt besloten dat je een hekel hebt aan de show, De stick van de waarheid zal je niet van gedachten veranderen.
Als je echter een fan bent van de show, is deze game een droom die uitkomt; een 12 uur durende interactieve aflevering vol met referenties en direct herkenbare personages. Het is een klassieker South Park stuur, en dit keer is het doelwit fantasierijke rollenspellen a la Kerkers en Draken. De jongens spelen een stadsbreed mensenpel (geleid door "Grand Wizard" Cartman) versus elfen (met King Kyle aan het roer), twee facties die strijden om de zeggenschap over de gelijknamige Stick, die zijn wielder de macht geeft om de leiding te nemen universum.
In plaats van een dun fineer van fantasiefiguren uit de popcultuur, wordt het onderwerp echter behandeld met verrassend respect en diepgang en dient het als springplank voor een episch verhaal dat alles omvat, van ontvoeringen van buitenaardse wezens tot een enorme samenzwering door de overheid. Dit is South Parken het spel laat je zelden vergeten dat de helden eigenlijk slechts een groep vierde klassers zijn, zoals wanneer een epische confrontatie wordt onderbroken door de strijders die ouders uitschelden omdat ze voor hun bedtijd weg waren. Het is charmant en grappig en, misschien wel het belangrijkst, goed bewerkt, blijft nooit te lang hangen op een bepaald subplot en krijgt het voor elkaar om een heleboel losse draden in een bevredigend geheel te leggen.
De reden Stick of Truth slaagt echter niet omdat het een geweldige versie is van South Park, maar omdat het eigenlijk heel leuk is om te spelen. Onder de pittige schrijf- en shock-jock capriolen van Trey Parker en Matt Stone is er een verrassend diep, verfrissend en boeiend rollenspel, en niet alleen de jongens die spelen.
Stick of Truth dompelt je onder in een uitgebreide weergave van het kleine bergstadje, en hoewel de kaart niet zo uitgestrekt is als sommige open-world RPG's, voelt het alsof er hier veel te ontdekken en te ontdekken valt. Speel als de nieuwe jongen in de stad, een stille avatar die je kunt aanpassen met een bootload aan creatie-opties en uitrusting, je speelt rond South Park's drie (zeer lange) hoofdstraten en een aantal zijgebieden, het ontdekken van locaties en het opsporen van verzamelobjecten die voor oude fans van de tv-serie meteen vertrouwd zullen zijn.
Terwijl je de wereld verkent (altijd te voet, hoewel er een nuttig aantal snelbezochte stations is), zul je een grote verscheidenheid aan vijanden tegenkomen: van andere kinderen verkleed als elven en krijgers tot mutante ratten en sommigen, ahem, heel rectaal nieuwsgierige buitenaardse wezens. Of je nu nevenmissies voltooit voor Al Gore of Chinpokomon opzoekt voor je verzameling, er is genoeg te doen, en alles is klassiek South Park.
Het gevecht is gebaseerd op draaischijven en in sommige opzichten erg traditioneel, maar het vouwt zich in een aantal interessante nieuwe rimpels. Terwijl je helden aanvallen met geïmproviseerde wapens zoals grasharten of dodgeballs, of putten uit de mystieke kracht van hun eigen winderigheid, presenteert het spel spelers minigames om de effectiviteit van je aanvallen te bepalen. Mashen A voor bonusschade, terwijl je personage vijanden afsnauwt met een Romeinse kaars is nog leuker dan het klinkt, en het leren klokkijken tijdens de vijandelijke aanvallen kan van vitaal belang zijn om enkele van de meer uitdagende bossgevechten te overleven.
Niet dat het spel zelf erg moeilijk is, zelfs op de hoogste moeilijkheidsgraad. Zodra je de timing hebt bepaald voor je beste aanvallen, kun je ze redelijk consistent spijkeren. De vreugde hier komt niet zozeer van het overwinnen van obstakels als het ontdekken van coole nieuwe manieren om te winnen. Kijken naar kleine onophoudelijke Butters transformeren in dodelijke Professor Chaos om je vijanden te verslaan, of een bliksemflits te improviseren door je vijand met een emmer water te doven en dan een autoaccu te vonken wordt nooit oud en er zijn genoeg wapens en mogelijkheden om mee te spelen in de hele in de loop van het spel dat het gevecht zelden eentonig aanvoelt.
Hoewel de RPG-elementen niet zo diep zijn als sommige andere games in het genre, is er net genoeg statvergelijking en skill leveling om je te haken zonder ooit te verzanden in het getallenspel. Er is ook een gigantische hoeveelheid buit te verzamelen, zowel van de stat bonus als puur esthetische variatie, en de game doet goed werk door het maken van een level-up effectvol en belangrijk te maken. Spelers die de tijd nemen om echt rond de garagezolders en achtertuinen van het spel te slingeren, zullen worden beloond met een aantal coole, unieke items en zelfs de prullenbak wordt geleverd met leuke kleine vervaagde beschrijvende tekst die zal verrukken South Park getrouwen.
De stick van de waarheid slaagt erin om een moeilijk evenwicht te bereiken, vooral voor een gelicentieerd eigendom, waarbij loyaliteit aan het bronmateriaal in balans wordt gehouden met gameplay die niet moe of aangescherpt lijkt. Het voelt door en door als een liefdeswerk van mensen die begrijpen dat games boven alles leuk moeten zijn om te spelen. Hoewel het geen van de haters zal bekeren, voor de rest van ons, is het een hel van een rit, een uitgebreide liefdesbrief aan een rabiate fanbase.
Onze beoordeling 9 Rectale sondering heeft nog nooit zo goed gevoeld