Inhoud
- Waarom zijn verhaal en personages zo belangrijk?
- Waar RPG's en avonturengames het goed en fout afhandelen
- The Assassin's Creed Franchise
- De Final Fantasy-serie
- The Elder Scrolls Series
- The Witcher 3: Wild Hunt:
- Laatste gedachten
CRPG's bestaan al tientallen jaren, met bijna allemaal geïnspireerd door mensen zoals Kerkers en draken in een of andere vorm. Het genre is de laatste jaren ook langzaam samengevoegd met avonturenspellen, waardoor nieuwe dynamieken (en problemen) zich in hun ontwerpen kunnen voordoen. Met de vooruitgang in technologie zijn videogames echter over het algemeen uitgegroeid tot enorme, ingewikkelde en meeslepende ervaringen. Dat heeft ertoe geleid dat de verwachtingen van de consument zijn gestegen.
Daarom moeten ontwikkelaars zich concentreren op het maken van complexe en boeiende verhaallijnen vol met gedenkwaardige personages. Dat is wat het genre steeds weerkerend en interessant zal houden.
Waarom zijn verhaal en personages zo belangrijk?
Verhaal is wat elke RPG bij elkaar houdt, en het geeft de speler focus tijdens zijn of haar speeltijd. Fantastisch vertellen gaat echter niet alleen over het hoofdverhaal, maar ook over fascinerende miniverhaalbogen en verhalen over nevenmissies. Wanneer de speler deze wil ontdekken en opzoeken, moeten ze door hen worden ingeschakeld en door hen worden beloond - en niet alleen met buit. Anders worden deze zijmissies gewoon, een klus om door te komen.
Op dezelfde manier zijn tekens cruciaal voor elk verhaal - de twee kunnen niet worden gescheiden. Ze werken samen met geweldige verhalen. Ze moeten een persoonlijkheid hebben om geloofwaardig te zijn. Ze kunnen niet leeg zijn en emotieloos A.I. Als de personages saai en onmecrebel zijn, zal het moeilijk zijn voor de speler om in het spel te investeren.
Hoewel het verhaal misschien neerkomt op het redden van de wereld, is het interessant om dit op een interessante manier te vertellen - met herkenbare personages - en maakt de ervaring zoveel boeiender en waardevoller.
Waar RPG's en avonturengames het goed en fout afhandelen
De volgende RPG's zijn niet per se slechte games, maar het zijn ook niet per se geweldige games. Er zijn bepaalde ontwerp- en ontwikkelingsbeslissingen, met name op het gebied van narratief en zoektochtontwerp, die de algehele ervaring van elke game schaden.
The Assassin's Creed Franchise
De Moordenaars gelofte serie heeft ups en downs gehad, op zijn zachtst gezegd, Assassin's Creed 2 en Zwarte vlag misschien wel de beste games in de franchise. Aan de andere kant zijn de side-quests van de serie nog nooit zo goed geweest, te zwaar afhankelijk van schattenjachten en eindeloze ophaalopdrachten die weinig afwisseling en geen narratieve uitbetaling bieden.
Relatief gezien is het hoofdverhaal altijd behoorlijk boeiend en complex geweest. Dit was een van zijn sterke punten (naast leuke en sympathieke personages, zoals Ezio Auditore). Hoewel het verhaal in latere vermeldingen niet zo sterk is als sommige van de vroege verhalen in de franchise, bevat het nog steeds zijn verrassingen, degenen die de speler betrokken houden en terugkomen voor meer.
De Final Fantasy-serie
De Final Fantasy series heeft altijd de nadruk gelegd op de verhaallijnen en personages, waardoor vele inzendingen na hun releases nog memorabele en iconische jaren (en zelfs decennia) kunnen blijven. Invoer zoals Final Fantasy VI, Laatste fantasie VII, Final Fantasy IX, en Final Fantasy X worden beschouwd als de beste in de langlopende franchise. Zelfs met gedateerde afbeeldingen laten de sterke verhalen en de relatable cast van personages hen de tand des tijds doorstaan.
Nu zijn ze niet zonder hun fouten - een van hen is het ontbreken van bijverdiensten. Final Fantasy 15 dit in zekere mate gecorrigeerd door naar een open wereld te gaan en talloze quests van verschillende kwaliteit. Maar het plot en de personages waren nog steeds een enorme drijvende kracht achter het spel, zelfs tijdens de laat-game-onderdelen waar het tempo van het verhaal voelbaar was. Maar uiteindelijk was het nog steeds een succesvol verhaal met een intrigerende en goed geschreven schurk die tot de beste in de franchise behoort.
The Elder Scrolls Series
Deze franchise wordt vaak de koning van de westerse RPG's genoemd en is altijd een van de beste ter wereld geweest, en biedt spelers een van de meest ingewikkelde stukjes overlevering in alle videogames. Flawlessly verwerkt in de gameplay, lore, story en narrative-gedreven side quests hebben de serie geprezen en voorzien van originaliteit. Skyrim kan een beter gevecht hebben dan Vergetelheid, maar het ontwerp van de quest heeft duidelijk een hit gekregen, met kwantiteit over kwaliteit.
Gedenkwaardige en sympathieke personages zijn echter nooit in de serie aanwezig geweest, waardoor de spellen er niet van weerhouden om lang bij de speler te blijven als ze klaar zijn. Met de volgende game in de serie moet Bethesda dit langlopende probleem oplossen als ze willen concurreren met het volgende voorbeeld.
The Witcher 3: Wild Hunt:
The Witcher 3: Wild Hunt verbeterde elk aspect en gebrek van The Witcher 2. Het hoofdverhaal was vanaf het begin epische en verslaafde spelers. Bijna elk personage was gedetailleerd en gelaagd en elk was gemakkelijk sympathiek en gedenkwaardig zodra je ze ontmoette - zoals The Bloody Baron, Geralt himself, Ciri en Triss om er maar een paar te noemen.
Veel critici en fans prijzen de side-quests consequent en om een goede reden. Ze hebben allemaal een goed en vaak bizar verhaal te vertellen. Spelers zoeken vaak naar speurtochten voor verhalende verrassingen, geen buit.
Het niveau van detail, zorg en passie dat in dit spel is gegaan, is ongeëvenaard, veel meer dan enig ander spel dat er is. Het heeft een onberispelijk geschreven verhaal en diepe karakters. Waarom? Het is omdat elk aspect van elk is gemaakt naar een dergelijke hoge standaard. De meerdere eindes van de game laten meer dan één playthrough toe, zodat je keer op keer veel verschillende keuzes kunt maken. Het zijn de beste gamers die ooit een perfect spel hebben bereikt.
Laatste gedachten
Ik hoop dat elke ontwikkelaar het belang van verhaal en personages in RPG's leert. Het is nodig naast een sterk gameplay- en questontwerp om het spel echt een meesterwerk te maken. Anders zal het genre het ene ongeïnspireerde spel na het andere uitpompen - veel met weinig evolutie.
Ben je het ermee eens, of denk je dat ik helemaal gek ben? Laat het me weten in de comments.