Inhoud
Realisme is een concept dat tijdens het gamen wordt gebruikt om naar vele aspecten van de industrie te verwijzen, van de graphics tot de verhaallijn, en in verwijzing naar de kunststijl en -personages. Wat is realisme en wat betekent dit voor de videogamesector? Realisme wordt door het Oxford English Dictionary gedefinieerd als "de kwaliteit of het feit dat een persoon of ding op een manier wordt weergegeven die accuraat en levensecht is." De vraag wordt dan of videogames nodig hebben om trouw te zijn aan het leven of niet. Moeten bepaalde aspecten bovendien altijd realistisch zijn? Past realisme bij een bepaald type spel en niet bij het andere? Realisme is geen gegeven, en een spel moet niet alleen worden geprezen omdat het trouw is aan het leven. Er zijn nog andere factoren die bijdragen aan het geweldig maken van een spel, maar dat betekent niet dat we het realisme volledig moeten afwaarderen. Hier onderzoeken we het belang van realisme in videogames en of we het echt nodig hebben voor een plezierige en zinvolle ervaring.
Kunststijl en grafische mogelijkheden
Een belangrijk aspect dat overal in videogames terugkomt, is de kwaliteit van de afbeeldingen en de stijl die de ontwikkelaars gekozen hebben om te gebruiken. Deze zijn erg belangrijk om een game uniek en gedenkwaardig te maken. Er zijn zoveel games geweest die voorop lopen, puur omdat ik dol was op de kunststijl.
Wanneer u een interactieve ervaring creëert, zijn de beelden ongelooflijk belangrijk en moeten ze bij de toon en sfeer passen die u in uw game wilt creëren. Daarom, zelfs als het gaat om kunststijl, is realisme niet altijd de beste optie. Spellen zoals De Wolf onder ons of De wandelende doden heb geen realistische kunststijl, maar ze proberen de wortels van de spellen in het stripgenre na te bootsen. Deze games wilden je meenemen op een reis en je de levens en keuzes van andere mensen laten ervaren, en de stripstijl hielp dit te bereiken.
Je kunt ook een soortgelijk universum nemen, zoals dat van Telltale De wandelende dodenen wat er gebeurt als een game andere doelen heeft en de stijl van de art verandert. Bijvoorbeeld de ontwikkelaars van Betaaldag 2, Overkill Software, kondigde recentelijk een coöperatieve FPS aan De wandelende doden universum. Een shooter zijn is één ding, en met de toegevoegde RPG-elementen van het spel, is het waarschijnlijk dat Overkill Software voor de meer realistische ervaring gaat. Jij en je team zijn er om de grit en de gruwel van de wereld op een nieuwe manier te ervaren. Terwijl de kunststijl van Telltale je meeneemt naar het emotionele aspect van het verhaal, Overkill's uiterlijk om je het bloed en de gruweldaden van een post-apocalyptische wereld te laten zien. Deze games hebben verschillende kunststijlen nodig om echt de ervaring te vangen die ze van de speler willen hebben. Als je tienduizenden intense opnamescènes had in de versie van Telltale, dan zou het gek lijken vanwege de kunststijl.
Bovendien bestaat er geen twijfel over het succes van Telltale De wandelende doden series, en dit zonder realisme te hoeven integreren in hun kunststijl. De stijl paste in het verhaal en maakte het ongetwijfeld tot een betere game. Het zou niet zo goed zijn geweest om een kunststijl te maken die zich concentreerde op realisme voor dit spel.
Daarnaast moeten kleinere ontwikkelaars nadenken over de engine die ze kunnen gebruiken om hun game te maken. Als je niet de mogelijkheid hebt om een zeer krachtige motor te gebruiken, kan het proberen om een realistischer spel te maken er niet zo goed uitzien. Integendeel, ze kunnen kiezen voor een geheel andere kunststijl, zodat ze een geweldig spel kunnen maken zonder te worden beperkt door wat de middelen hen zullen laten bereiken.
Verhaal en personages
Verhaal en personages zijn waar realisme consequent moet worden toegepast in games - ik bedoel, in de betekenis van het creëren van mensen die echt en levensecht lijken, terwijl ze ook op zijn minst een uitvoerbaar verhaal hebben dat erbij hoort. Zonder accurate afbeeldingen van mensen te maken, zal de speler niet zoveel voldoening uit de game halen. Denk aan enkele van de beste schrijvers van onze tijd, mensen zoals Stephen King, die nooit van plan waren om geweldige, ingrijpende literaire werken te maken, maar weten hoe ze een goed verhaal kunnen maken. Zijn afbeelding van kinderen, vooral van Danny Torrance in De glans is een, vergeef de woordspeling, lichtend voorbeeld van wat realisme kan bereiken. De bovennatuurlijke elementen in zijn verhalen laten je niet bijpraten en denken wat een lading nonsens, want de manier waarop hij schrijft en hoe hij mensen afbeeldt, is zo trouw aan het leven.
Hetzelfde geldt voor videogames, hoewel er een aantal gekke scenario's zijn wanneer het goed wordt afgespeeld en je verbinding maakt met de personages - dan kun je het verhaal geloven. De laatste van ons is het perfecte voorbeeld van een scenario dat we nog nooit in onze wereld hebben meegemaakt, maar het verhaal en de personages zijn zo goed geschreven dat je het gelooft. Je engageert en verbindt je met het verhaal, zelfs als het niet extreem mogelijk lijkt. De langzame evolutie van de relatie tussen Ellie en Joel, mensen verliezen zoals Tess, en Joel's acties tegen het einde van het spel. Deze dingen creëren een aura van grit en een authenticiteit die het spel naar voren drijft.
Realisme is ongetwijfeld een belangrijke kracht in videogames als het gaat om het verhaal en de personages. De kunststijl doet er niet zoveel toe als je het verhaal gelooft dat je wordt verteld. Realisme hoeft niet overal aanwezig te zijn, maar het is uiterst belangrijk om het in het verhaal te integreren. Zonder dit zou je zonder reden van het ene spel naar het andere kunnen afdwalen zonder de vreugden en hartverscheurende gevoelens te ervaren die gamers hebben gekend en waar ze van gaan houden tijdens het spelen van een spel.
Het speltype
Dit is eerder besproken met betrekking tot het realisme, maar het moet opnieuw worden vermeld. Het type spel is ongelooflijk belangrijk wanneer je nagaat of realisme, in meer artistieke zin, van belang is als je een videogame speelt. Persoonlijk denk ik dat de games die het meest profiteren van het realisme, shooters of games zijn met veel actie in hen. Bovendien profiteren horrorspellen van een meer realistische aanraking, omdat het helpt angst en spanning in de speler te veroorzaken.
Andere games die een lichtere aanslag vereisen, met minder gevoelens van dreigend gevaar, hoeven echter niet op realisme te vertrouwen om die sfeer over te brengen. Als je door een spel wandelt Undertale of Ni Nee Kuni, er is minder actie dan in de eerder genoemde spellen. Ze dragen een andere boodschap en sfeer, dus ze hebben niet het realisme nodig om die boodschap over te brengen.
~
Al met al is realisme ongetwijfeld belangrijk, maar het moet correct worden afgehandeld en een spel moet niet worden afgedaan louter omdat het niet realistisch genoeg is. Je kunt nog steeds een geweldige ervaring beleven zonder dat je triple-A graphics hoeft te zien. Het hangt alleen af van de ziel van het spel en welk verhaal de ontwikkelaars proberen te vertellen.
Wat vind je van realisme in videogames? Geeft u de voorkeur aan een onrealistisch spel voor een realistisch spel? Laat het ons weten in de comments hieronder.