Inhoud
Ik beschouw mezelf als een geluksvogel met betrekking tot het feit dat alle games die ik heb beoordeeld behoorlijk goed of geweldig zijn geweest - en daarom heb ik moeite gehad om deze te schrijven. Het enige dat Troll en ik is er voor gaan, in mijn gedachten, is de omgeving. Veel te veel van het spel werkt niet goed of heeft op de een of andere manier ernstige tekortkomingen.
Ik ben een grote fan van de Scandinavische cultuur en mythen, dus de kans krijgen om een spel te spelen op basis van trollen en ze zien als een goede zaak in de media - in plaats van grote slechte nasties zoals in de film van 2010 Trollen Jager film - was iets dat me aansprak.
De evenementen in Troll en ik gebeuren in Scandinavië na de Tweede Wereldoorlog. Een jongen genaamd Otto leeft gelukkig in de wildernis met zijn moeder tot de tragedie toeslaat en zijn huis door troljagers wordt platgebrand. Helaas kan hij zijn moeder niet redden, omdat een brandende omgevallen boom zijn weg blokkeert, zodat hij gedwongen wordt te vluchten en zijn moeder aan haar lot overlaat. Alleen in het wild vindt hij een onwaarschijnlijke bondgenoot in de vorm van Troll die ook rent van diezelfde troljagers.
In de loop van het spel moet je zowel Otto als Trol spelen en de sterke punten van elk personage gebruiken om puzzels op te lossen en de troljagers en andere bewoners van het wild te verslaan. Otto is klein, wendbaar en gewapend met werpsperen - terwijl Troll zijn grootte en kracht gebruikt. Natuurlijk hebben de personages ook hun zwakheden, maar ze werken samen om ze te overwinnen.
Lastige mechanica
Dit is een prachtig dynamisch verhaal, maar de eigenlijke gameplay zet er echt een domper op. De besturing en gevechtsmechanica zijn helemaal niet goed. Otto kan zijn speren gebruiken en messen gooien, maar waarom zou je je daar druk om maken als je dingen gewoon met Troll kunt vernietigen? Ik weet waarom - omdat alles de hele tijd uit de weg rolt en je dingen niet echt als Troll kunt richten. Zelfs het volgmechanisme van Otto mist inhoud en geeft geen echt gevoel voor wat je probeert te doen.
Als het je lukt om de gevechtsmechanica te leren, heb je nog een ander ding in je weg - de camera. Het komt in de weg, raakt vast aan de omgeving of zoomt in op iets dat zo dichtbij is dat je niets kunt vastzetten, zelfs als je dat wilde. Dit was erg frustrerend en maakte me gek. Ik zie graag wat ik moet aanvallen!
Er is bijvoorbeeld een onderdeel aan het begin wanneer Otto wegloopt van het vuur. Je moet naar beneden glijden en de gevallen brandende boomstammen blokkeren - maar aangezien er geen autorun was, moet je cameralijnen in de buurt van rotswanden afleggen en niet in staat zijn het log nauwkeurig te zien. Deze sectie alleen kostte me een aantal pogingen om er zelfs doorheen te komen, en dit was precies aan het begin van het spel.
Gebrek aan grafische en andere details
Gegeven dat we in een tijd van verbluffende graphics leven, met games zoals Zelda: Breath of the Wild of Horizon Zero Dawn, de afbeeldingen in Troll en ik laat veel te wensen over. Ik kan er niet helemaal achter komen waarom ik dacht dat het grafisch ontbrak, maar het deed me denken aan iets dat op de PS2 kon worden uitgebracht. De stockfoto's laten dit niet zien, maar je kunt elke Let's Play-video bekijken voor de game en het bewijsmateriaal zelf bekijken. Het is alsof het spel probeert iets te zijn dat het niet is.
Hoewel Troll en ik heeft een zeer lineaire plot, het ontbrak in instructies over hoe te navigeren. Er was ook geen tutorial. Op een gegeven moment bereikte ik een beetje waar ik volledig was ingesloten door rotsen, en er was geen uitweg afgezien van het beklimmen van de rotsen. Ik heb eeuwen rondrennen en tegen muren aangelopen voordat ik erachter kwam dat ik überhaupt muren zou kunnen beklimmen. In verschillende delen van het spel leek het alsof de ontwikkelaars ervan uitgingen dat spelers wisten wat ze moesten doen.
Troll en ik wordt op de markt gebracht als een actie-avonturenspel, maar ik zou het niet echt actie of avontuur noemen. Het zou hebben geprofiteerd van meer van de overlevingsaspecten die je in een avontuur vindt. Op geen enkel moment heb je het gevoel dat je in de wildernis probeert te overleven, zelfs als je metgezel een grote behaarde kerel is.
Het is echt jammer, maar de game deed niets voor mij. Er zat niets in dat ervoor zorgde dat ik wilde blijven spelen - laat staan terug om het op een ander moment te spelen. De hoeveelheid tijd en moeite die ik besteedde aan het voltooien van zelfs de eenvoudigste scenario's vanwege de onhandige bedieningselementen en de vervelende camerahoeken, vergeleken met hoe ver ik eigenlijk reed, was erg onaangenaam.
Voor het prijskaartje van $ 50, Troll en ik zou veel beter moeten zijn dan het is. Bij deze prijs zou je verwachten dat de dingen veel meer gepolijst zijn en op één lijn staan met veel AA- of AAA-titels. Ik wilde deze game echt leuk vinden, maar het mocht helaas niet zo zijn.
Opmerking: een exemplaar van de game is door de ontwikkelaar ter beschikking gesteld in het kader van deze beoordeling.
Onze beoordeling 4 Spiral House's Troll en ik hebben een charmante verhaallijn, maar het spel heeft veel problemen.