Als iemand die leeft en ademt, heb ik een aantal vreemde gewoonten opgepikt als het gaat om hoe ik naar de wereld om me heen kijk. Soms, als ik erop uit ga om af en toe boodschappen te doen, zie ik ze als stralende zoektochten - niet bepaald belangrijk om het hoofdverhaal van mijn leven voort te zetten, maar toch een leuke afleiding.
Terwijl het doen van dingen zoals tijd doorbrengen met vrienden, nieuwe restaurants proberen of onaangenaam zingen Bohemian Rhapsody op de top van je longen na 4 whisky en cokes zijn meer als bijverzoeken.
Het punt dat ik probeer te maken, is dat we in veel opzichten ons leven kunnen vertalen in missies zoals in de RPG's die we spelen, en ik denk dat het de dingen op deze manier veel leuker maakt. Ik ga niet langer gewoon naar de sportschool, ik verhoog mijn kracht- en uithoudingsvermogen. Al dat studeren voor mijn programmeer examen? Net XP malen, zodat ik mijn intelligentie-statistieken kan verhogen.
Er is eigenlijk een studiegebied voor deze manier van denken, genaamd gamification, waar feitelijk alle motivators die we hebben in videogames in een of andere vorm of vorm worden toegepast op ons dagelijks leven.
[Gamification is] De toepassing van typische elementen van het spelen van games (bijvoorbeeld puntenscores, concurrentie met anderen, spelregels) voor andere activiteitsdomeinen, meestal als een online marketingtechniek om betrokkenheid bij een product of dienst te stimuleren.
We zien dit met apps zoals Fitocracy, Habitica, en Life RPG, Dit zijn allemaal apps die verschillende aspecten van ons leven bestrijken - van fitness tot productiviteit - op manieren die voldoening geven voor het bereiken van onze gestelde doelen. Dit soort apps zijn geweldige tools om ons te helpen onze doelen te visualiseren en onze voortgang te volgen op een manier die onze uitdagingen leuk maakt (om maar te zwijgen van een manier om prestaties en opscheppen te laten zien).
Dus, hoe ziet een RPG-quest er in het echt uit? Nou, laten we zeggen dat ik mijn hond naar de dierenarts moest brengen voor haar jaarlijkse controle. Dit is duidelijk een escortzoektocht, maar het bedrijf is een schattige hond, dus ik vind het niet erg. We navigeren veilig door het hectische verkeer naar het kantoor van de dierenarts - ons grootste obstakel / obstakel zijn de gekke chauffeurs die tegen me toeteren als ik (veilig) in en uit het verkeer wikkel - en terwijl ik daar ben, besluit ik om breng haar een smakelijke traktatie als beloning, waarbij ik mezelf een optionele zijqueeste geef in het proces.
Met traktaties gekocht, wordt het nu een kwestie van wachten tot de timer aftelt naar nul voordat ze klaar is met de dierenarts en we kunnen terugkeren naar huis - voltooide quest en beloningen verzameld - een gezonde, hoewel misschien niet gelukkig, beste vriend van de man en een niet-gestresste eigenaar (wetende dat zijn beste vriend niet in gevaar is).
In feite is het zo eenvoudig om ons dagelijks leven te relateren aan RPG-speurtochten dat het nu logisch is waarom ontwikkelaars dat specifieke formaat gebruiken voor speurtochten - het voelt gewoon natuurlijk aan. Net als een verhaal hebben speurtochten een opeenvolging van vorderingen. Eerst krijg je de quest. Het komt ofwel van iets dat je verzint, zoals een betere loper worden, of een externe bron, zoals mijn hond die een controle nodig heeft.
Vanaf daar hebben we de voortgang van de zoektocht - meer rennen op steeds moeilijker terrein of mijn hond laten zitten om rustig op de achterbank te zitten en hopen dat ze niet overal overheen gooit.
In ons dagelijks leven bevinden we ons in een constante staat van vooruitgang. Net zoals mijn velen Skyrim karakters, het is niet ongebruikelijk voor ons om op elk gewenst moment een aantal speurtochten in de wachtrij te hebben.
Nadat de voortgang is voltooid. Ik kan nu beter rennen, mijn overlevingskansen verhogen in de uiteindelijke zombie-apocalyps, en mijn hond heeft een schone gezondheidsverklaring (evenals een heerlijke ongelooide huidverzorgingsbehandeling om op te kauwen). Voltooiing is een interessante fase omdat soms de voltooiing zelf de beloning is. Andere keren leidt de voltooiing tot de beloning; bijvoorbeeld, nu ik een betere hardloper ben, wordt mijn lichaam beloond met verschillende gezondheidsvoordelen buiten het overleven van de zombiemars in de toekomst.
Als het erop aankomt, is het leven, net als een goede RPG, meer dan alleen maar knarsen voor de beste buit of het ontgrendelen van prestaties. Het leven gaat over de speurtochten, de reizen en de ervaringen. Het gaat over het ontwikkelen van onze verhalen als mensen, als spelers in onze huidige Massive Multiplayer In Real Life Rollenspel (handelsmerk in behandeling).
Dus de volgende keer dat je vast komt te zitten in het verkeer of de rij bij Starbucks onthoudt, is het allemaal maar een deel van de reis. Je bent op zoek naar iets - je krijgt er alleen de ervaring voor.
Hoe zien je real-world RPG-speurtochten er uit? Laten we erover praten in de reacties hieronder.