Inhoud
toverij - het historisch belangrijke fenomeen van RPG-videogames waar ik tot voor kort nog nooit van had gehoord.
Gaming Royalty
In 1981, de allereerste versie, geschreven door Robert Woodhead (die ik vorige maand mocht interviewen) en Andrew C. Greenberg, was een van de eerste generaties videogames die het pen-en-papierconcept van Dungeons and Dragons op de desktopcomputer bracht.
Om dit erfgoed te begrijpen, heb ik het origineel gespeeld toverij op een DOS-emulator. Ik zie nog steeds de baanbrekende magie in haar wire-frame 3D kerkergangen, pre-Microsoft Windows-gestuurde interface en kleurrijke monstersprites. De gamer van vandaag mag zijn schouders ophalen, maar deze elementen waren toen allemaal een groot probleem.
toverij's kerker-kruipende gameplay was brutaal uitdagend en het was gemakkelijk voor je hele groep van liefdevol gemaakte speler-personages om weggevaagd te worden in een enkele willekeurige ontmoeting met gepixelde goblins. Er was geen save game-optie, dus de inzet was altijd hoog.
toverijHet succes op de Amerikaanse markt werd op onverklaarbare wijze ook geëvenaard in Japan, ondanks dat ze de meeste in-moppen en verwijzingen naar westerse popculturen misten. Sindsdien, gevoed door dit oosterse enthousiasme, een eindeloze stroom van toverij titels en spin-offs zijn in de loop van de jaren verschenen Nintendo en Sony spelsystemen.
Terug in de VS.
Pas onlangs heeft toverij teruggebracht naar zijn eigen desktopplatform in de vorm van Wizardry Online, een dungeon-crawler die MMO op de markt bracht en de altijd aanwezige bedreiging van karakter perma-dood.
De kunststijl is een vreemde botsing van monochrome Europese architectuur en vaag Anime-achtige karaktermodellen, maar gebouwd op tien jaar oude technologie. De zanderige middeleeuwse stijl is relatief aantrekkelijk, maar het voelt saai en levenloos. Alles is gewoon zo ... grijs.
Misschien ben ik gewoon uit de hand, maar ik vind de aanwezigheid van deze bubbelkoppige babyfiguren schokkend in strijd met de rest van de kunststijl. Ik weet dat het een basis is van Japans gamen en misschien werkt het ook Final Fantasy en Gilde oorlogen, maar in Wizardry Online deze vreemde montage van gokculturen werkt gewoon niet voor mij - het is alsof Mario en Luigi opduiken Massa-effect.
De verkeerde soort geschiedenisles
Het spelen van de tutorials voelde al vroeg aan Grafrover game, die wel degelijk aansluit bij de retro-appeal, maar er is een gebrek aan Pools en een gehaaste kwaliteit aan de ervaring die een paar jaar geleden over het hoofd was gezien, maar volgens de huidige standaard een behoorlijk slechte show is. Het kan een beroep doen op franchise die-hards, maar het zou me verbazen als Wizardry Online krijgt veel voet aan de grond in de reguliere westerse MMO-markt.
Een vroeg voorbeeld van de slordige uitvoering was het ontbreken van een gebruiksvriendelijke manier om de standaardschermresolutie te veranderen van een lage resolutie beeldverhouding van 4: 3 (gebruikt iemand dat nog steeds?). Ironisch genoeg leidde dit specifieke probleem me op een trip down memory lane toen ik op zoek ging naar wat ze plachten te noemen een zak om het visuele auto-ongeluk recht te zetten.
Alles bij elkaar genomen, Wizardry Online voelt aan als een schuine poging om iets te nemen dat duidelijk een cultklassieker is en spring op de huidige free-to-play MMO-trend. Gezien de erfenis is er een retro-appeal te vinden, maar de dubieuze implementatie maakt me verdrietig om te zeggen Wizardry Online moet waarschijnlijk in het verleden blijven waar het thuishoort.
Er kan hier iets van waarde zijn dat opgegraven wordt, maar het zal meer tijd en toewijding vergen om het op te graven dan ik bereid ben te besteden. Er is niet veel in te vinden Wizardry Online dat is elders niet beter gedaan.
Maar aan de positieve kant is het gratis.
