Inhoud
- Verhaal: veel te voorspelbaar
- Het verhaal samen dwingen
- Een ander groot probleem is de 'romance' tussen Rhys en Sasha.
- Duwen eindeloze verdriet werkt niet in een spel rond comedy
- Er waren positieven ....
- grafiek
- audio
- gameplay
- Laatste opmerkingen
"The Vault of the Traveller", aflevering vijf van Tales from the Borderlands, had wat ups en downs. Maar deze conclusie van de serie was niet zo episch als het had kunnen zijn, of had moeten zijn, en gaf me het gevoel dat de serie niet op de juiste manier was gedaan.
Verhaal: veel te voorspelbaar
Ik had hetzelfde probleem met deze aflevering als bij de vorige afleveringen: het grootste deel van de verhaallijn die we te spelen krijgen, wordt verteld via flashbacks. Dit windt zich op en neemt veel spanning weg voor de aflevering. Ik weet dat er sommige karakters zijn die niet zullen sterven. Ik weet dat bepaalde dingen moeten gebeuren om de toekomst te bereiken die ik al heb gezien. Dus, veel van de situaties met hoge intensiteit waren helemaal niet erg intens. Dit maakte het begin van de aflevering erg underwhelming /
Vaak merkte ik dat ik wenste dat het spel gewoon door zou gaan, want wat er ging gebeuren, was zo overduidelijk dat ik het gewoon niet wilde hebben met Telltale en Gearbox die het verder wegslepen. Momenten zoals de onthulling van Fiona en Rhys 'gevangene, de psycho en het mysterieuze geschenk van Felix voelden allemaal plat en langer dan nodig was.
Het verhaal samen dwingen
Sommige delen van de aflevering voelden zich zeer geforceerd, vooral met betrekking tot alle sterfgevallen die tijdens de aflevering plaatsvonden. Pandora en Hyperion zijn verwarde planeten, dus mensen zullen sterven. Maar het gebeurde allemaal tegelijk in dit laatste hoofdstuk. Eerlijk gezegd, het voelde alsof personages werden gedood, zodat er geen enkele conclusie hoefde te zijn of een einde aan hen te maken; je hoeft het verhaal voor een personage niet af te ronden als ze dood zijn.
Ik kan het "digi-adaptieve" aspect van deze aflevering ook niet vergeten (je weet het wanneer je erbij bent). Hoe cool het concept ook is, het maakt het geheel van het laatste gevecht een beetje extreem en over de top heen. Ik kon het niet helpen, maar legde mijn controller neer en zuchtte, omdat ik wist dat het een goedkope manier was om alle personages nuttig te maken voor het laatste gevecht.
Een ander groot probleem is de 'romance' tussen Rhys en Sasha.
Ik begrijp het nog steeds niet; het stills voelt me gedwongen, en het werd erger in deze aflevering. Er zijn nogal wat momenten waarop alles ophoudt om deze romance aan de mix toe te voegen. Dit was nog frustrerender aan het einde. Fiona liet alles serieus vallen en hield het hele verhaal omhoog, zich afvragend over hun romance. Het was echt frustrerend voor mij. Ik weet niet zeker waarom het voor Telltale en Gearbox nodig was om die sleutel daar aan het einde in te gooien; het had geen enkele betekenis voor wat er daarna gebeurde.
Duwen eindeloze verdriet werkt niet in een spel rond comedy
Er was veel verdriet in deze aflevering vanwege alle tragedies. Toen ik eenmaal voorbij was aan het feit dat deze vervelend waren vanwege de voorspelbare en geforceerde aard van hen, besefte ik dat ze verdrietig zouden zijn.
Alle verdriet was verpakt in deze ene aflevering, waardoor het grootste deel van de komedie en quips uit de serie bekend werd gemaakt.Het was echter te veel verdriet tegelijk. De game moest grappig zijn, en hoewel er hier en daar nog steeds grappige quips zijn gedurende de aflevering, was er niet veel vergeleken met de rest van de afleveringen. Dat maakte deze aflevering niet op zijn plaats. Ik begrijp dat het verdriet nodig is, maar helemaal tot het einde is doorgegaan, werkte gewoon niet. Waar is de komische opluchting?
Er waren positieven ....
Zoals hier en daar een paar geweldige komische fratsen. Hoewel het laatste hoofdstuk extreem lang was in vergelijking met de vorige vijf, voelde het tempo over het algemeen goed.
De keuzes die ik in de vorige afleveringen had gemaakt, hadden werkelijke invloed op de keuzes die ik in deze aflevering kon maken.Je keuzes maakten ook echt veel uit. Er is nog steeds een illusie van keuze. Want wat er ook gebeurt, je krijgt nog steeds precies hetzelfde einde als alle anderen (er is maar één einde, dus wat is het nut van keuzes?), maar het maakte in elk geval meer uit. De keuzes die ik in de vorige afleveringen had gemaakt, hadden werkelijke invloed op de keuzes die ik in deze aflevering kon maken. De consequenties van deze keuzes waren niet superbelangrijk, maar ze waren in ieder geval belangrijker dan de consequenties die ik in eerdere Telltale-spellen heb gekregen.
grafiek
Over het algemeen waren de graphics erg goed. De personages zagen er goed uit en het spel vloeide soepel. Sommige van de nieuwe personageontwerpen waren ook absoluut geweldig (The Guardians zagen er absoluut prachtig uit).
Er was echter een moment dat er een grafisch probleem was. Wanneer Rhys zijn cybernetisch oog (zijn linkeroog) uittrekt, schakelt de snaar die hem verbindt met de socket plotseling van zijn linker naar zijn rechterkant over. Het was op zijn minst heel vreemd.
audio
Tales from the Borderlands laat me altijd teleurstellen op het gebied van audio. De soundtrack is perfect, met de beste nummers die in de beste tijden worden afgespeeld.
Hoewel Zero's stem dit keer razend hoog klonk, waren de rest van de personages feilloos met de stem bespeeld, met een goed beeld van de emoties en gedachten van het personage.
gameplay
Zoals standaard is in de stijl van Telltale, bestond de aflevering uit snelle gebeurtenissen, vertakkende dialoogopties en click-and-point-verkenning. Er is ook een optie om het geld ook in dit hoofdstuk te gebruiken.
Deze aflevering was echter vooral geweldig in termen van gameplay. Aan het eind was er een enorm gevecht dat deed denken aan een vechterstijlspel. Dit maakte de QTE's moeilijker en boeiender. Het was niet echt de simplistische stijl-gameplay die eerder werd gebruikt. Het vergde op zijn minst een klein beetje vaardigheid om deze QTE's deze keer te doorstaan.
Laatste opmerkingen
Dit hoofdstuk was niet zo donker als de vorige, wat een beetje deprimerend was als je van dat soort dingen houdt zoals ik ben. Als je het echter zo ver hebt gemaakt Tales from the Borderlands, je moet de serie afmaken. Het sluit alles heel goed af, met hier en daar een paar losse eindjes en rare plotgaten (vooral hoe Athena op magische wijze zonder probleem terugkwam).
Met het einde zoals het was, zal er waarschijnlijk een seizoen twee voor zijn Tales from the Borderlands, of de gebeurtenissen in dit spel zullen direct invloed hebben op wat er gebeurt in het verwachte Borderlands 3.
Wat vond je van "The Vault of the Traveller?" Ben je het met me eens of niet? Laat het me weten in de comments hieronder!
Onze beoordeling 6 "Vault of the Traveller" had niet helemaal het einde dat ik wilde, maar het is een goede toevoeging aan Tales From the Borderlands. Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean